Op de bazaar is ook een apart gedeelte wat als ‘restaurant’ is ingericht. Hier kunnen we kennis maken met de Oezbeekse keuken.
Plov, het standaardgerecht in Oezbekistan, bestaat uit rijst met schapen- of rundsvlees, uien, gele wortels en rozijnen, gebakken in schapenvet. Laghman is een noedelsoep waarvan de samenstelling nogal kan verschillen maar er zit altijd schapenvlees en groente in. Dan heb je nog Shurpa, een vettige soep met een homp vlees en groenten. Erg populair in Oebekistan zijn sjaslieks bestaande uit schapenvlees of kip.
Oh ja en dan zien we ook nog een dikke soort worst met allemaal vetklompen eraan. Dit is vlees met uien in darmen gestopt, drijvend in het vet. Zo op het eerste gezicht is de Oezbeekse keuken niet echt aan ons besteed met al die hompen vet. Aan het gemiddelde ‘formaat’ van de Oezbeekse vrouw te zien gaat er dat vette eten goed in.

Het is inmiddels 10:30 uur en we verlaten de Chorzu Bazaar en gaan met een taxi naar het Khast Iman-plein. Dit is echt een religieus plein. Op het plein staat de Barokhon Medressa en jawel we zien de eerste blauwe koepeltjes. Ze zijn nog mooier in de zon als dat ik had gedacht.
De Barakhon Medressa is een islamitische hogeschool uit de 16e eeuw; waar nu de Centraal-Aziatische Religieuze Raad is gevestigd. Daarvan is de Grote Mufti de voorzitter en hij is ook de religieuze leider van de islamieten in Oezbekistan. Als je door de hoge toegangspoort gaat kom je in een soort binnenplaats waar allerlei handicraft-winkeltjes zijn gevestigd. Tegenover de Medressa staat de Tella Sjeik Moskee. Hier wordt de oudste koran ter wereld bewaard, de Osman Koran die dateert uit 655. De Koran werd door Timur uit Istanbul naar Oezbekistan gebracht. Aan hetzelfde plein, achter de Tella Sjeik Moskee staat nog een moskee met de naam: Hazrati Imon Jome Masjidi Moskee (wat een mond vol). Symmetrie is heel belangrijk in de islamitische bouwkunst, daar voldoet ook deze moskee voor 100% aan. De minaretten zijn 50m hoog en het is de grootste moskee in Tashkent. Kosten nog moeite zijn gespaard om hier een pronkstuk van te maken: Sandelhouten zuilen uit India, groen marmer uit Turkije en blauwe tegels uit Iran moeten dit bastion van de islam extra aanzien geven. Als we het plein oversteken passeren we een mausoleum van een imam uit de 16e eeuw. Blijkbaar een belangrijke imam want er komen zelfs pelgrims naar deze plek. Ze hebben hier allemaal van die lange namen, deze imam heette: Abu Bakr Mohammed Kaffal Shashi en was een islamitische geleerde. De groep pelgrims komt uit de Fergana-vallei volgens onze gids. Ze kan dit zien aan het soort hoofddeksel wat ze dragen. De Oezbeken dragen bijna allemaal een tubeteika. Het woord tubeteika is afgeleid van het Tataarse woord tubete, dat ‘boven’ betekent. In Oezbekistan wordt de tubeteika duppi of kalpoq genoemd. De mannelijke variant is vaak van verstevigd katoen, zwart satijn of van fluweel gemaakt. De vrouwelijke variant is van katoen, zijde, brokaat, of fluweel, niet zelden met goud borduurwerk. Er zijn verschillende tubeteika’s voor jongere en oudere mannen, vrouwen of kinderen. Elke streek heeft zijn eigen patroon op de tubeteika. Het zijn in ieder geval leuke hoedjes, die moet ik zeker een kopen voor mijn hoedjesverzameling!