Aan de noordkant van het plein ligt de Poort van de Hemelse Vrede, dat nu het staatssymbool van de Volksrepubliek is. Op de voorkant hangt een groot portret van de voorzitter Mao met tot mijn grote verbazing een grote wrat op zijn gezicht, hadden ze die niet kunnen weg ‘fotoshoppen’. Soldaten van het Volksbevrijdingsleger staan hier strak voor zich uit te kijken en houden de wacht. Deze poort uit 1417, die toen de Poort van het Keizerrijk heette, geeft toegang tot de erachter gelegen Verboden Stad, dat vroeger het keizerlijk paleis was. Op deze plek proclameerde Mao Zedong op 1 oktober 1949 de Volksrepubliek China. De witte karakters op de bloedrode achtergrond links en rechts van het portret van Mao (met wrat) vormen het officiële mantra van de Chinese regering. Links staat, “Lang leve de volksrepubliek China” en rechts staat “Lang leve het verenigde volk van de wereld”.
Op de rode toegangspoort tot de Verboden Stad zitten 9 grote koperen bollen in de breedte en de lengte van de deur. Negen was een keizerlijk getal. Achter de Poort van de Hemelse Vrede trainen soldaten van het Volksbevrijdingsleger met een enge precisie het hijsen en strijken van de vlag en het marcheren. Wij wachten hier even zodat Claudia de gereserveerde toegangskaartjes kan ophalen.
Via de Meridiaan poort, de eigenlijke toegang, betreden we de Verboden Stad. Alleen de keizer mocht de poort gebruiken, waarbij trommels en bellen hem begeleiden. Het complex is niet één imposant gebouw maar eerder een reeks van hallen en gebouwen die zijn gescheiden door passages, pleinen zoals in een kleine stad. De legende wil dat het complex 9999 ruimtes telt. Omdat de traditionele Chinese bouwkunst zich eerder horizontaal dan verticaal uitstrekt, zijn de gebouwen in de Verboden Stad niet hoog, maar de ruimte eromheen is adem benemend.
Als we door de Meridiaanpoort lopen, komen we op een enorm binnenplein met vijf marmeren bruggen over een gracht. Voor ons ligt op een platform de Poort van de Opperste Harmonie… helaas helemaal in de steigers. Stenen leeuwen bewaken de keizerlijke gebouwen. De mannelijke leeuw heeft een bol en de vrouwelijke leeuw een welp onder haar poot.
Als we de Poort van de Opperste Harmonie hebben gepasseerd komen we op een grote binnenplaats met voor ons de Hal van de Opperste Harmonie. In dit gebouw hield de keizer de Nieuwjaarsfeesten, audiënties en zijn verjaardagsfeest. De Hal was jarenlang het hoogste gebouw in Beijing; een wet verbood het gewone mensen om iets hogers te bouwen. De reden hiervoor was dat de bevolking de keizer nooit in de ogen mocht kijken.
Het valt ons op dat er nergens bomen zijn te bekennen in de Verboden Stad. Onze gids vertelt dat dat een reden had. Het Chinese karakter voor aarde was een vierkant. Als je daar het symbool voor een boom/groen in plaatst krijg je het Chinese karakter voor ongeluk.
Twee trappen leiden naar het heilige keizerlijke gebouw, gescheiden door een gedecoreerde marmeren plaat waarover de keizerlijke draagstoel werd gedragen. De keizer werd altijd rondgedragen in zijn draagstoel, zodat iedereen naar hem op moest kijken. De kronkelende draken op de marmeren plaat symboliseerden de keizer, de zoon van de hemel. Op de hoeken van de platformen staan een zonnewijzer, graanmaat, een beeld van een feniks en van een schildpad. De zonnewijzer en de graanmaat herinneren aan de keizerlijke verantwoording voor het bepalen van de juiste tijd om te zaaien en te oogsten. De feniks stelt de keizerin voor en de schildpad het lange leven van de keizer. De grote bronzen vaten die aan de zijkant van de Hal staan, bevatten vroeger bluswater; alle gebouwen zijn van hout. In de winter wikkelden de eunuchen de vaten in katoen en lieten ze er stoven onder branden zodat het water maar niet zou bevriezen. De dieren en mythologische figuren op de punten van het de daken verjagen de boze geesten. Het eerste figuurtje stelt de keizer voor. Het aantal figuren geeft het belang van het gebouw aan.