De Rode Khmer, onder leiding van de regering Pol-Pot voerde een radicale verandering van de samenleving door in 1975.

Op de oude maatschappij moest een klasseloze samenleving van boeren en soldaten verrijzen. Het werd een nieuw begin, het jaar ‘0’. Cambodja werd omgedoopt tot Kampuchea. De inwoners van Phnom Penh en de provinciale hoofdsteden werden naar het platteland gestuurd om daar slavenwerk te verrichten op de rijstvelden en voor het graven van irrigatiesystemen. Wie weigerde, of te oud of te ziek was, werd gedood. Vaders, moeders en kinderen werden van elkaar gescheiden. Alles wat naar kapitalisme rook, werd met wortel en tak uitgeroeid. De handel werd stilgelegd, het privébezit afgeschaft, evenals het geld. Dat gold ook voor radio, televisie en kranten. Scholen en ziekenhuizen sloten hun deuren. Het bezit van horloges werd verboden, want die hadden boeren niet nodig! Het einddoel was een staat die zichzelf kon bedruipen en onafhankelijk was van de kwalijke invloeden van buiten.

De macht van de Rode Khmer was gebaseerd op niets ontziende terreur. Ze vermoordden op grote schaal ambtenaren, militairen en politici. Daarna volgden artsen, leraren en andere intellectuelen die werden beschouwd als potentiële bron van verzet. Alleen al het dragen van een bril of het beheersen van een buitenlandse taal was al voldoende om iemand als intellectueel te kwalificeren en zonder pardon te executeren.
Op 7 januari 1979 veroverde de invasiemacht van 100.000 Vietnamezen Phnom Penh. Aan de terreur van drie jaar, acht maanden en twintig dagen, cijfers die in het geheugen van iedere Cambodjaan staan gegrift was een einde gekomen.