We rijden verder langs de Chinese grens naar één van de zes ommuurde dorpjes, Tam Tin. De mensen die hier wonen behoren tot de Wai t’auw en kleden zich zoals de Hakka-stam. Overal zie je hun zwarte jasjes, zo’n oubollig pyjama-model, hangen te drogen aan reusachtige bamboestokken. Ze dragen brede strohoeden met een zwarte volant. Er is alleen een probleem ze willen absoluut niet op de foto. Dan maar hun was. De rood gekleurde pamfletten aan beide kanten van de toegangsdeur moeten gezondheid brengen aan degene die de woning binnentreedt.
Er is niet veel bekend over het ontstaan van de volk. Wel is bekend dat dit volk al meer dan duizend jaar in Hongkong woont. En daarom worden ze gezien als één van de vier volkeren in Hongkong die beschouwd worden als de autochtone Hongkongers. Zij woonden in Hongkong, al voor dat de Britten het gebied als kolonie inlijfde. Door de bestempeling autochtoon, hebben zij speciale grondrechten. Zo mogen Wai t’auw jongens vanaf hun 18e een ting ngok (bepaald soort huisje) bouwen. Meisjes mogen dat niet, ook al zijn ze 18 of ouder. Deze ting ngoks worden altijd op hun vooroudergrond gebouwd. Deze grond was vroeger gekocht door één van hun voorouders en zijn hebben recht op dat stukje grond door het erfrecht.
De dorpen werden pas in de 17e eeuw ommuurd toen het gebied regelmatig door piraten onveilig werd gemaakt. Omdat de mannen vaak wekenlang als vissers van huis waren, moesten de vrouwen zich om de verdediging van het familiebezit bekommeren. Dit had als gevolg dat de vrouwen al zeer vroeg uit hun traditionele rol als hoedster van het huis en haard braken. Nu lijken de rollen weer omgekeerd te zijn.
Overal zie je vrouwtjes op het kleine stukje land wat ze hebben in de grond wroeten. Maar op de foto: forget it!