We maken als eerste een stop bij de bedoeïenen die op vele plekken in de woestijn leven. Ze hebben eigen waterreservoirs wat ook de reden is dat ze grote vlakten nodig hebben om te kunnen overleven. Is het ene waterreservoir op, dan trekken ze naar een volgende locatie waar water is te vinden. Dat is ook de reden dat ze helemaal niet blij zijn dat de staat de stad steeds verder wil uitbreiden richting hun woongebied. De ruimte is voor hun van levensbelang. De vrouw bij de bedoeïenen zorgt voor de kinderen, het schoon houden van de tent, het eten; eigenlijk voor alles wat rond de tent moet gebeuren. De meisjes worden uitgehuwelijkt, maar de bruidsschat van bijvoorbeeld 30 kamelen gaat naar de vader van de bruid. Mocht haar man overlijden dan krijgt zij de bruidsschat om te kunnen overleven. Overal zie je geiten en schapen rondlopen. De tenten waar ze in leven worden gemaakt van doeken die ze weven van geitenhaar; wat uitzet als het nat wordt en daardoor geen kou of wind doorlaat. Over een grote tent doen ze ongeveer 20 jaar om die te maken. De in- en uitgang van de tent is altijd gelegen aan de oostkant en het best geweven geitenharen doek wordt altijd voor de achterkant van hun tent gebruikt i.v.m. de regen. De bedoeïenen hebben hun eigen wetten. Wanneer ze hun tent verlaten zal niemand de tent betreden; laat staan daar iets uit meenemen. Mocht de heer des huizes met zijn kudde van huis zijn en de vrouw is alleen thuis mag je als man nooit de tent betreden. Zou je dit toch doen zal de heer des huizes, zelfs na tien jaar, je nog wreken door je te vermoorden. Nou we zijn gewaarschuwd….
Via schitterende uitzichten en flink wat gehobbel maken we een stop op het hoogste punt in de Judea-woestijn waar we inmiddels zijn beland. Dit hoogste punt zou de plek zijn waar volgens de Joodse overlevering de zondebok werd geofferd. Vanuit dit strategisch zeer belangrijke punt heb je een perfect overzicht op de diverse aanvalswegen; want in één nacht is het mogelijk om via dit gedeelte van de woestijn Jeruzalem te bereiken. We vervolgen onze weg al hobbelend door de woestijn naar het klooster Mar Saba, werkelijk schitterend gelegen in een vallei. Het is bloedheet maar ondanks deze hitte groeien er toch planten in de woestijn die door de bedoeïenen worden gebruikt, zoals kamille, een maggiplant en verschillende geneeskrachtige planten. Na een regenbui gebruiken de bedoeïenen de klei, die alleen in beddingen is te vinden en heel fijn van structuur is voor het maken van potten. Deze klei droogt supersnel. Onderweg zien we ook veel kamelen, achter elkaar aan lopen. Ze zijn van de bedoeïenen en lopen makkelijk 40 km per dag. Hun ogen en neusgaten kunnen ze afsluiten als er zandstormen de kop opsteken. Per dag drinken ze zo’n 60 liter water! Onze volgende stop is bij de tombe Nebi Musa, de begraafplaats van Mozes volgens de moslims. De bedoeïenen begraven hier ook hun doden. Een simpel graf; een hoop zand met twee stenen om het hoofd- en voeteneind aan te geven.