Noordelijke Jordaanvallei
RONDREIS JORDANIË
De Jordaan is een rivier in het Midden-Oosten die door de Jordaanvallei via het Meer van Tiberias naar de Dode Zee stroomt. De Jordaan vormt staatkundig op de Golanhoogvlakte de grens tussen Israël en Syrië, en in het oosten vormt ze de grens van Israël en de Palestijnse Westelijke Jordaanoever met Jordanië. In andere gedeelten behoren beide oevers van de Jordaan aan Israël.
DAMASCUS (SYRIË) – AMMAN (JORDANIË)
21 OKTOBER 1995
Om 14:00 uur rijden we vanuit Damascus naar de grens van Jordanië. Onze reis in Syrië is ten einde maar de komende week gaan we Jordanië verkennen. Rond 15:30 uur zijn we bij de grens met Jordanië. We hoeven maar een klein uurtje te wachten en alle grensformaliteiten zijn afgehandeld. In ons paspoort wordt een aantekening gemaakt dat we een videocamera bij ons hebben. Bij vertrek uit Jordanië kunnen ze dan controleren of we de camera niet hebben verkocht in Jordanië. We hebben er in ieder geval weer een extra stempel bij in ons paspoort. Onze groep bestaat uit 21 personen en Janine is onze reisbegeleidster (ook) in Jordanië. Rond 18:00 uur arriveren we in het Ambassador Hotel in de hoofdstad van Jordanië, Amman. Een mooi schoon hotel. De eerste indruk is ook dat Jordanië schoner en westerser is dan Syrië. De komende dagen zullen we het gaan ervaren.
DODE ZEE – PELLA – GOLANHOOGTE – UMM QEISS
21 OKTOBER 1995
Om 7:00 uur staan we op. Na het ontbijt vertrekken we om 8:30 uur vanuit Amman naar de Dode Zee. In totaal zullen we vandaag zo’n 300 km afleggen. Vanuit de Dode Zee zullen we via de Jordaanvallei, Pella, de Golanhoogte en Umm Qeiss weer terugkomen in Amman. Maar eerst naar de Dode Zee. De Dode zee ligt op de grens van Jordanië, de Westelijke Jordaanoever (deel van de staat Palestina) en Israël. Door de hoge temperatuur verdampt veel water waardoor er in de hoeveelheid water die ‘overblijft’ veel zout achterblijft. Door het hoge zoutgehalte is er geen organisch leven mogelijk, vandaar ook de naam Dode Zee. Aangezien de Dode Zee het laagste punt op aarde is, zo’n 400 m onder zeeniveau, worden zonnestralen gefilterd en kun je er niet verbranden. De zonnebrandcrème kan in de tas blijven. Als we aankomen is het erg heiig maar nauwelijks iemand te bekennen. Er zijn omkleedhokjes dus zwemkleding aan en uitproberen. Het water is heel warm, het stikt van de vliegen maar je blijft drijven wat een heel raar gevoel is. Door het zout branden als het ware de kleinste wondjes die je hebt dicht.
Om 11:15 uur vertrekken we vanuit de Dode Zee naar Pella. Het is bloedheet. Pella is een dorpje en een archeologische site in het noordwesten van Jordanië gelegen in de Jordaanvallei ten noorden van Amman. Wij gaan eerst lunchen in een resthouse boven op een berg vanwaar je een uitzicht hebt op de opgravingen. Na de lunch lopen we de berg af naar de opgravingen. Onderweg passeren we zo af en toe een bedoeïenentent die hier staan. Een klein deel van de ruïnes werd tot nu toe opgegraven waarbij men zich vooral heeft gefocust op de plaatsen uit de Brons- en de IJzertijd. Verder archeologisch werk is gepland voor de toekomst. Eigenlijk is er ook vrij weinig hier te zien. Er zijn de terug opgebouwde kolommen van het atrium van een Byzantijnse kerk, een klein Romeins theater, de resten van een kleine moskee uit de tijd van de Mammelukken en de opgegraven massieve steenblokken van een Kanaänitische tempel uit de Bronstijd. Door het water van de bron Wadi el-Jirm ziet het landschap er best groen uit.
We rijden langs de Golanhoogte, die bezaaid is met controleposten, prikkeldraad en uitkijkposten om naar Umm Qais te rijden. Umm Qais is een dorp in het noordwesten van Jordanië gebouwd op en naast de ruïnes van de Hellenistisch-Romeinse stad Gadara. De archeologische site bevindt zich op een heuvel ten westen van het huidige dorp Umm Qais. Het westelijk gelegen theater is opgebouwd in basaltsteen en zeer goed bewaard. Het heeft drieduizend zitplaatsen waaronder een groot aantal vrijstaande zetels met hoge rug bestemd voor belangrijke personen. Langs de theatertrappen komt men op het basilica-terras. Hier staan de resten van een Byzantijnse kerk uit de vijfde of zesde eeuw. De zwarte basalten kolommen staan overeind en contrasteren met de witte kalkstenen kolommen en betegeling van het nabije atrium. Vanaf het basilica-terras heb je een weids zicht over de Golanhoogten. Om 17:00 uur rijden we terug naar Amman, vanwege de drukte in het verkeer rond de hoofdstad Amman, zijn we om 18:45 uur weer in ons hotel. Even ‘uitpuffen’, buffetje pikken en vroeg naar bed.
