Kurintar
RONDREIS NEPAL
Kurintar, een klein dorp gelegen aan de zandige oevers van de Trisuli-rivier, is een populaire rustplaats geworden voor reizigers vanwege het kabelbaanstation van de Manakamana-tempel dat daar is gevestigd. Al sinds de 17e eeuw komen de Nepalezen naar deze plek om de Godin Bhagwati te aanbidden om hun wensen te doen uitkomen en pasgetrouwden bidden bij deze tempel voor het krijgen van een zoon. Vroeger moest men de berg beklimmen om de tempel te bereiken.
KURINTAR
18 MAART 2011
Vandaag maken we een dagtocht naar Kurintar, ten noordoosten van de stad Mugling, voor een bezoek aan een belangrijke tempel voor de Nepalezen nl. de Manakamana Tempel, gelegen op een 1300 m hoge heuvel. We hebben zo’n 105 km voor de boeg waar we bijna 4 uur over rijden en dan nog wel te bedenken dat we over de Nepalese “Highway” rijden. Onderweg maken we een paar keer een stop om te kunnen genieten van het mooie uitzicht op de Trisuli rivier. We zien vrouwen water halen met hun koperen kruiken op het hoofd of onder hun armen, de was doen langs de kant. Sommige vrouwen zijn onkruid aan het wieden op hun terrasvormige stukjes landbouwgrond. Het landschap wisselt continu maar de Trisuli rivier blijft rechts van ons stromen met hier en daar een lange hangbrug.
De Manakamana tempel is de heilige plaats van de Hindoe Godin Bhagwati, een incarnatie van Parvati (de metgezellin van Shiva). De naam Manakamana is afkomstig van twee woorden, ‘mana’ wat ‘hart’ betekent en ‘kamana’ staat voor ‘wens’. Boffen wij even dat er sinds 1998 door de Oostenrijkse regering een kabelbaan naar boven is aangelegd. Er staat een flinke rij voor de kabelbaan, dus wachten geblazen. Het weerhoudt de Nepalezen er niet van om met honderden tegelijk naar deze tempel te gaan ondanks de hoge toegangsprijzen voor de kabelbaan. Voor een Nepalees kost een toegangskaartje 375 NPR ongeveer drie dagsalarissen. Voor ons toeristen kost een kaartje 1094 NPR (ca € 11) en toeristen betalen vaak twee tot viermaal zoveel als de Nepalezen. Na zo’n drie kwartier wachten zitten we in een gondel op weg naar de tempel. Wij hebben een retourtje gekocht. Maar je kunt ook enkeltjes kopen als je bijvoorbeeld terug wilt lopen of voor de geiten die bij de tempel worden geofferd. Er is zelfs een aparte gondel voor de dieren. Vanuit onze gondel hebben we een mooi uitzicht over het dal van de Trisuli rivier, de terrassen en het berglandschap. Boven aangekomen beland je in een groot Nepalees ‘circus’. Overal stalletjes die allerlei prullaria, souvenirs en offermateriaal zoals geiten, hanen, kokosnoten, vruchten en bloemen verkopen aan de pelgrims. Er worden alleen mannelijke dieren geofferd, je komt hier dus geen kip tegen. Er zijn zelfs babypoppen (mannelijke versie) die je kunt kopen om te offeren aan de Godin.
Na zo’n twintig minuten te hebben gelopen langs allerlei stalletjes komen we op een groot plein terecht waar de tempel staat. De Manakanama-Tempel werd eeuwen geleden gebouwd door de koning van Gorkha, die nadat zijn wens werd vervuld op deze plek een tempel liet bouwen. Ongelooflijk lange rijen mensen wachten met vaak hun haan onder de arm of andere offergaven om in de tempel hun offergaven aan de Godin te schenken. Zo ook onze vrienden. Wij kijken ondertussen rond, gaan iets drinken, komen weer terug, lopen weer wat rond…. Het lijkt dat ze hooguit tien meter verder in de rij staan. Dan wordt lang wachten.
De tempel zelf is helemaal bedekt met wax en roet van de miljoenen boterkaarsjes die hier zijn opgebrand. Het plein ligt vol met rijst die door de bezoekers aan de duiven wordt gevoerd, die de tempel als hun huis hebben ingenomen maar ook als hun toilet. Volgens de Nepalezen zijn het heilige duiven. Voor ons hebben ze allerlei ziektes onder de leden want de ene duif ziet er nog beroerder uit dan de andere. De vele bellen om de tempel moeten er voor zorgen dat de Godin weet dat je er bent en zodra je drie maal rond de tempel bent gelopen, je wens zeker de oren van de Godin zal bereiken en kan worden vervuld.
Achter de tempel staat nog een tempeltje waar mensen met een haan, geit of eend naar toe lopen. Om de Godin extra te bekoren moet er bloed vloeien en worden hier dieren geofferd. Een ‘slager’ staat met zijn blote voeten in het bloed dat alle kanten opspat nadat hij met een vlijmscherp mes de keel van een geit heeft doorgesneden. Inmiddels hebben we al de nodige hanen, eenden en geiten onthoofd zien worden als onze vrienden bij de tempel zijn. We zijn dan al bijna vier uur bij de tempel! Hopelijk wordt hun wens vervuld. We lopen weer terug naar het opstappunt van de kabelbaan. Ook hier staat vanzelfsprekend een lange rij mensen te wachten op de gondels. Na een klein uurtje wachten kunnen we met de gondel naar beneden. We zien lege gondels met lege kooien naar beneden komen. Daar zaten een uurtje gelden nog levende geiten in…. We eten in de buurt een hapje en rijden dan weer vier uur terug naar Kathmandu. De Manakamana Tempel staat voor ons, ondanks dat het mooi was, synoniem voor rijen geduldig wachtende mensen.
KATHMANDU – AMSTERDAM
19 MAART 2011
We hebben heerlijk geslapen na de lange dag van gisteren. Vandaag gaan we nog even langs ons huis in Baluwatar om de laatste vorderingen zelf te aanschouwen. Daarna is het helaas tijd om onze koffers te pakken. Vandaag is het Holi in Nepal. Holi is een hindoeïstisch feest wat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt. Het staat voor het begin van de lente. Grote hoeveelheden tikapoeder en water worden naar elkaar gegooid om dat te vieren. Het beste doelwit zijn natuurlijk de toeristen…… Het lukt ons om met schone kleren op de luchthaven aan te komen. Om 15:00 uur zijn we op de luchthaven. Het inchecken verloopt heel vlotjes. Bij de douane is het weer zoals altijd wachten want werkelijk elke tas wordt binnenste buiten gekeerd. We hebben een aantal Boeddhabeelden gekocht maar gelukkig hebben we de benodigde papieren bij om aan te tonen dat het geen antieke beelden zijn. Daar hebben we inmiddels wel ervaring mee. Om 17:45 uur stijgen we op en laten we het bergachtige Nepalese landschap, onze vrienden, de stoepa’s en tempels achter. Vanwege de onrustige situatie in Bahrein maken we een tussenstop in Sharjah (één van de Verenigde Arabische Emiraten) wat de vliegtijd met meer dan een uur verkort.
Om 4:00 uur in de ochtend landen we op de luchthaven van Schiphol. Onze koffers staan als eerste op de bagageband. Met de Schiphol bus rijden we naar P3 vanwaar we met de auto weer naar huis rijden. Het is niet druk op de weg dus binnen anderhalf uur staan we weer voor de deur van ons huis, vol mooie herinneringen aan Nepal!