Nizwa
RONDREIS OMAN
Nizwa is één van de oudste steden van Oman en was vroeger een centrum voor handel en religie. Om deze rijkdommen te beschermen werd het Nizwa Fort gebouwd, dat vandaag de dag één van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad is. Het fort is gebouwd in de 17e eeuw en is ook van binnen te bezoeken. Je kunt er op je gemakje rondwandelen en de sfeer van vroeger proeven. Of de muur of toren via een steile trap beklimmen, zodat je kunt genieten van een weids uitzicht over de omringende dadelplantages en de achterliggende ruige bergen.
Rondom het fort vind je de traditionele souk van Nizwa. Hier worden voornamelijk vlees, vis, kruiden en allerlei soorten groenten verhandeld. Daarnaast staat de stad ook bekend vanwege haar aardewerk en de met de hand vervaardigde kromme dolken die zo typerend voor Oman zijn.
NIZWA – JABAL AKHDAR
18 NOVEMBER 2016
Om 5:30 uur sta ik al naast mijn bed, John doezelt nog een beetje maar om 5:45 uur is ook voor hem de wekker onverbiddelijk. Het is nog pikkedonker buiten. We gaan snel ontbijten….hoewel snel, voor we bij de ontbijtzaal zijn moeten we wel 5 minuten lopen zover ligt onze kamer van de centrale ruimtes af. Koffers inpakken, uitchecken en om 7:00 uur rijdt Abdullah al voor en kunnen we vertrekken. Het is dan al 18°C met een strak blauwe lucht en de zon aan de hemel.
Rond 7:30 uur arriveren we in het centrum van Nizwa waar het al een drukte is bij de wekelijks op vrijdag te houden geitenmarkt. Voor de veilingruimte staan open wagens volgeladen met koeien en geiten. In een grote cirkel zitten de kopers en de verkopers rennen in de rondte om hun dieren te showen. Mannen met in hun armen geitjes, bokken, schapen, rammen en lammetjes lopen schreeuwend alsmaar door elkaar in de cirkel. In hun ogen ligt spanning, geld en alertheid. De dieren worden aan een touwtje mee gesjouwd. De kopers schreeuwen af en toe een bod en verder gaat weer de carrousel. De markt is tevens een ontmoetingsplaats van de bedoeïenen waar je hun vrouwen met snavelmaskers kunt zien lopen. Het is een prachtig spektakel om te zien.
Van hieruit lopen we naar de vogelmarkt waar kippen, duiven, parkieten kortom alles wat kan vliegen wordt verkocht. Via de groente- en fruitsouq lopen we via een souvenirsstraatje naar een gedeelte van Nizwa waar nog de ‘echte’ souqs zijn te zien. Je kunt meteen zien dat dit niet voor toeristen is bestemd; het ademt de tijd van weleer en heeft die ook behouden. Als we de souq zijn doorgelopen komen we op een pleintje waar mannen hun kromme dolken, geweren en messen showen en verkopen. Een khanjar, de kromme dolk, is het traditionele wapen van Oman. De khanjar wordt op traditionele wijze gedragen op de taille bij formele gelegenheden, feesten en festiviteiten. Het is gebruikelijk dat iedere Omanitische man een khanjar heeft. Na een kopje thee op dit pleintje te hebben gedronken en de mannen te hebben zien pronken met hun khanjars en geweren lopen we naar het fort van Nizwa.
Nizwa is een van de oudste steden van Oman en vormde eens een centrum voor handel, religie, onderwijs en kunst. Nizwa verkreeg deze positie door haar strategische locatie bij een aantal dadelpalmen aan de voet van het westelijke Hadjargebergte (met het hoogste bergmassief van Oman), op het kruispunt van een aantal wegen tussen het binnenland en de kuststeden Muscat en Dhofar: via Nizwa kon een groot deel van het land worden bereikt. Het fort van Nizwa werd gebouwd in de jaren 1650. Het vormde vroeger de bestuurszetel van de imams en wāli’s. Een wāli is een administratieve titel die tijdens verschillende perioden in de Arabische geschiedenis werd gebruikt om gouverneurs van administratieve afdelingen aan te wijzen. Het grootste deel van het fort werd opgebouwd over een periode van 12 jaar boven een ondergrondse waterstroom. Het fort vormt een belangrijke herinnering aan turbulente perioden in de geschiedenis van Oman en vormde een machtig bolwerk tegen verwoestende benden die aasden op de positie van de stad. Bij het fort behoort een grote ronde toren van 40 meter doorsnee en 20 meter hoog. Na een restauratie werd het fort in 2007 opnieuw geopend. De vroegere gevangenissen en voorraadruimten zijn nu in gebruik als museum. Het geeft een beeld van het leven in en om het fort door de eeuwen heen. Er zijn etnische voorwerpen tentoongesteld en er is veel foto- en filmmateriaal. We klimmen naar boven om een mooi uitzicht te hebben op de omgeving.
Om 9:45 uur rijden we weer richting het enorme bergmassief van Oman naar de plaats Tanuf waar we een stop maken bij de oude huizen. Via Al Hambra, zo’n 30 km vanaf Tanuf, arriveren we in de stad Bait Al Safah waar we een rondje lopen om de oude huizen te zien die ze aan het restaureren zijn maar waar desondanks toch mensen wonen in de bouwvallen. Bij sommige huizen lijkt het wel of er een aardbeving is geweest. Het is inmiddels 11:15 uur en al 29°C. We maken nog een fotostop vanwaar we gisteren de zonsondergang fotografeerden alleen staan we nu in het dal wat we gisteren van bovenaf fotografeerden.
Vervolgens rijden we meer en meer door het ruige berggebied van Jebel Shams. Jebel Shams betekent letterlijk Berg van de Zon en is de hoogste berg van het Hadjargebergte in het noordwesten van Oman. Het vormt onderdeel van het bergmassief Jebel Akhdar en heeft een hoogte van ongeveer 3000 meter: metingen variëren tussen de 2980 en 3075 meter. In de zomer schommelt de temperatuur er rond de 20°C en in de winter blijft deze net boven het vriespunt. We maken een fotostop waar we 1500 m de diepte inkijken. Erg indrukwekkend! De temperatuur is inmiddels al gedaald naar 22°C. Op deze hoogte is ook een restaurant waar we lunchen. Het is een buffetlunch met rijst, kip, vis en allerlei salades. Om 13:15 uur verlaten we het restaurant en rijden we de Berg van de Zon weer af. Na drie kwartier rijden we weer in de bewoonde wereld. Op weg naar ons hotel voor de komende dagen op de top van de Jebel Akhdar, maken we even een stop bij een tankstation om wat inkopen te doen voor morgen. Abdullah vertelt ons dat het hotel zo overprijst is. Dus kopen we een paar blikjes cola, nootjes, wat chips en chocolade; zo komen we de komende dagen wel door. De ijdele hoop om een flesje wijn te scoren is hier snel van de baan. Nergens maar dan ook nergens kun je een drup alcohol kopen.
We moeten nu weer helemaal terug naar Nizwa rijden om op de weg te kunnen komen die naar ons Jebel Akhdar kan leiden. Onderweg maken we een stop bij Jabal al Akhdar waar heel goed te zien is hoe het al 2000 jaar oude falaj irrigatiesysteem werkt. Er zijn nog 3000 van dit soort irrigatiesystem in Oman werkzaam. In Oman heeft vrijwel elk (berg-)dorp een eigen falaj. De falaj is een betonnen of aarden goot van zo’n 40-50 cm breed. Door de falaj wordt het water uit de bergen, vaak ondergronds, naar de dorpen aangevoerd. Het is op zo’n manier aangelegd dat het water blijft stromen. Het eerste stuk van falaj waar hij het dorp binnenkomt is voor iedereen gratis. De wateraanvoer passeert ook de moskee zodat iedereen het gratis kan gebruiken voor de rituele wassing. Vanuit hier gaat het water uit de falaj naar de mensen die er hun land mee kunnen besproeien voor de landbouw. Bij de aanleg van het irrigatiesysteem zijn er drie partijen van aandeelhouders. Als je als aandeelhouder het water niet helemaal nodig hebt kun je het verhuren aan een ander of als je tekort komt kun je huren van iemand die water overheeft of je koopt meer aandelen om je waterbehoefte uit te breiden.
Om 15:15 uur beginnen we met een temperatuur van 31 graden aan de beklimming van de Jebel Akhdar ook wel Groene Berg genaamd. Dit is een heel steile weg die indertijd door het leger is aangelegd en je ziet op deze weg alleen maar 4WD’s rijden; zelfs de vrachtwagens zijn 4WD. Het is alleen maar klimmen, klimmen en nog eens klimmen. Als we bij het Alila hotel aankomen is het nog maar 18 graden; maar wat een prachtig hotel. We hebben een suite waar je als je in bad ligt op de bergen uitkijkt. Dat had slechter gekund…
Vanwege de nationale feestdag vandaag is er een groep Omaanse mannen die muziek maken en zingen. Natuurlijk allemaal met een kromme dolk om hun middel en een riem vol met geweerpatronen. Voor de Omaanse bevolking is het blijkbaar erg koud, wij zitten heerlijk met een blouse met korte mouwen, als ik een kindje met oorwarmers op zie lopen. We zien een prachtige zonsondergang maar het gaat zo snel dat de zon in een drietal minuten achter de bergen is verdwenen. Als de zon is verdwenen is het ook ineens erg koud vooral door de harde wind. We gaan binnen zitten. Het is lekker warm, het lijkt wel of ze hier verwarming hebben. In een schommelstoel genieten we heerlijk van een kopje thee en biertje. We hebben een voortreffelijk dinertje in het restaurant van een super chef-kok. Morgen hebben we hier de hele dag vrij, wat zullen wij genieten.