Jabal Akhdar
RONDREIS OMAN
Ten noordoosten van Nizwa lijkt uit het niets een tweeduizend meter hoge kalkstenen rotswand op te rijzen met daar bovenop een plateau vol vruchtbare terrassen. Perzikbomen, druivenranken en rozenstruiken vormen slechts een deel van de teelt. De ‘Groene Berg’ doet haar naam meer dan eer aan. Jebel Akhdar is een eigenaardig stukje Omaanse natuur die alleen bereikbaar is met een 4×4 terreinwagen. Haar groene oase verrast je compleet in een normaal zo’n dorre omgeving. Omringd door steile toppen in het noorden en de diepe Wadi al Ayn-kloof aan de zuidkant, vormt ze een spectaculair aanzicht.
JABAL AKHDAR
19 NOVEMBER 2016
Vandaag slapen we uit tot 8:15 uur en doen alles in slow-motion; het is tenslotte een rustdag. Om 9:30 uur zitten we buiten op het terras te ontbijten met uitzicht op de bergen. Het hotel is zo fotogeniek dat mijn camera overuren maakt. Ik wil zoveel mogelijk vastleggen van de schoonheid die hier is gecreëerd op 2000 m hoogte. Er blijkt een dorpje in de buurt te zijn wat als inspiratiebron heeft gediend voor dit hotel. Hoe is het mogelijk in dit gebied met alleen maar gesteente. John is even voor ons balkon de omgeving aan het herkennen en als hij via de volgens hem gemakkelijke weg terug naar het balkon wil komen hebben we meteen een heel been open liggen Nu hebben we wel wat pleisters bij maar dat is te weinig voor deze wond. Even wat betadine erop en van de schrik bijkomen en dan toch maar even naar de receptie waar een verpleger de wond behandeld. Hè, hè hebben wij weer. Hierna gaan we eerst eens even de omgeving verkennen en de diepe kloof bij het hotel. Schitterend mooi!
In het hotel hebben ze in de omgeving wandelroutes uitgestippeld. In de middag besluiten we om zo’n wandeling te gaan maken naar een grot en wadi in de buurt. Voordat we bij de ingang van het hotel zijn, hebben we er al meer dan een half uur opzitten in de brandende zon. De weg loopt ook nog een beetje omhoog dus….afzien met deze temperatuur. Maar we bereiken de uitgang van het hotel en volgen de rood-wit-gele route die op de rotsen is geschilderd. Het is een mooie route al lopend en klimmend naar de grot. Maar voor de grot zit een groot ijzeren hekwerk omdat men bang is dat mensen in de 20 m diepe grot zouden vallen. We klimmen verder naar de wadi die droog staat. Onderweg lijkt het wel of we door een maanlandschap lopen; dode bomen, en donkergrijze rotsen maar ook wel veel groen van de zgn. juniperboom die hier veel groeit. Hier en daar een wilde citroen en wat grasjes. Om 16:00 uur zijn we weer terug in het hotel en hebben we er een mooie wandeling opzitten.
De zon is ondertussen heel wat minder fel en het begint wat meer te waaien als we op het terras zitten bij het hotel. Het is inmiddels 17:00 uur dus blijven we nog een half uurtje wachten voor de zonsondergang onder het genot van een glaasje bier en wijn. Als we weer op onze kamer zijn zien we op de televisie de parade die wordt afgenomen ter gelegenheid van de 46-ste nationale feestdag en verjaardag van de sultan in een groot stadion. Op een verhoging zit de sterk vermagerde zieke sultan Qabous met hoogwaardigheidsbekleders. De aasgieren die eigenlijk wachten tot hij overlijdt en dan de macht kunnen grijpen. We gaan rond 19:00 uur naar het restaurant voor ons diner. Vandaag staan er minder lekkere dingen op de kaart in vergelijking tot gisteren maar het toetje, heerlijke pistache baklava, maakt alles goed. We zitten nog even buiten op het balkon bij onze kamer te genieten van de sterrenhemel. Het is zo helder en de hemel is letterlijk bezaaid met sterren, zoveel! Maar om 21:30 uur is het rust in suite 73 in het luxe Alila hotel.
