Park Guëll - FC Barcelona
STEDENTRIP BARCELONA
In 1900 gaf Eusebi Güell, een lid van een rijke en adellijke familie uit Barcelona, aan Antoni Gaudí de opdracht voor het aanleggen van een luxe woonpark op een braakliggend stuk land in het noordoostelijke deel van Barcelona. De opdracht was simpel, alleen een zesde deel van het groene gebied op de heuvel mocht bebouwd worden met 60 woningen. Antoni Gaudí nam deze opdracht met beide handen aan, omdat het hem in staat stelde zijn ideeën over een op de natuur geïnspireerde architectuur vorm te geven. Dit leidde onder meer in het park tot uit het gesteente groeiende pergola’s, harmonieus in het landschap geïntegreerde wandelpaden en de wereldberoemde golvende en kleurrijke mozaïeken. Met zijn ontwerpen wilde Gaudí als architect de alomtegenwoordigheid van God naar voren brengen in het Park Güell. Gaudi wilde de typisch Britse stijl van woonwijken herscheppen, vandaar de Engelse naam ‘Park’ in de naam Park Güell. Oorspronkelijk was het Parque Güell bedoeld als woonwijk. Dit werd geen succes: er werden maar twee huizen verkocht en gebouwd. Het Guell-park is in een periode van 14 jaar gerealiseerd en sinds 1984 staat dit stadspark op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het stadspark werd na de dood van Eusebi Güell in 1922 geschonken aan de gemeenteraad van Barcelona.
BARCELONA
14 SEPTEMBER 2009
Een korte nacht want we zijn al weer vroeg op. Na het ontbijt lopen we naar het opstappunt voor de toeristenbus om al vroeg bij Parc Güell te kunnen zijn en zodoende de grote drukte voor te zijn. Het is een behoorlijk stukje rijden want het park ligt buiten de stad in de wijk Gràcia. Vanaf het uitstappunt lopen we via een steile weg naar het park wat op de heuvel El Carmel ligt.
Bij de toegang staat al iemand, helemaal verkleed in een drakenpak in het volle zonnetje te zweten. Het is inmiddels 9:30 uur en er zijn nog nauwelijks mensen, we hebben geluk; maar niet voor lang. In 1900 kreeg Gaudi van zijn rijke vriend en beschermer Eusebi GüeII de opdracht om een stadspark te ontwerpen. Oorspronkelijk was het de bedoeling om een woondorp met 60 huizen in dit park te bouwen; het zijn er uiteindelijk drie geworden. Gaudi heeft ook hier weer zijn fantasie volledig laten gaan. De twee poorthuizen – deze huizen die aan het snoephuis van Hans en Grietje doen denken – zijn het eerste wat je ziet als je de klim naar het park van Gaudí hebt voltooid. Ze flankeren de ingang en zijn beroemd vanwege hun fantasierijke daken en paddenstoelen-koepels met kleurige tegeltjes. Door de vele kleurrijke mozaïeken komt het geheel sprookjesachtig over. De ingang met een salamander, gemaakt uit mozaïeken, zet al meteen de toon. Je moet wel een engelengeduld hebben als je daar een foto van wilt hebben want dat is het meest gefotografeerde object van het park.
De ‘zaal van 100 zuilen’ is een van de twee centrale pleinen in het park. Als je het plafond bekijkt, zie je talrijke inhammen versierd met religieuze, mythologische en astrologische symbolen. De 86 pilaren hier en dus geen 100 ondersteunen het Gran Plaza Circular het wereldberoemde dakterras. Het dakterras wordt omringd door een enorme kronkelende bank, de slangenbank. Deze prachtige bank van mozaïek omzoomt het panoramaterras ofwel het centrale plein en is de langste bank ter wereld. Het is een fantastische plek om van het spectaculaire uitzicht over de stad en de Middellandse Zee te genieten. De banken zelf zijn bedekt met unieke mozaïeken gemaakt door Gaudí’s assistent Josep Maria Jujol.
Als we weer naar beneden lopen kunnen we over de koppen lopen. Op weg naar het opstappunt van de bus komen we een restaurantje tegen en we besluiten daar te lunchen. Niemand spreekt ook maar een woord Engels…. dus hebben ze een menukaart met plaatjes. Achteraf niet de beste keus die we hadden kunnen maken (waterig eten) maar de ambiance maakte veel goed.
Met de bus rijden we naar de andere kant van de stad om in een buitenwijk Camp Nou, het voetbalstadion van FC Barcelona of ‘Nou Estadi del Futbol Club Barcelona’, zoals het officieel genoemd werd, te gaan bekijken. Om in de goede stemming te komen starten we eerst maar met de FC Barcelona-winkel waar kinderen, maar vooral volwassenen, staan weg te smelten om een voetbalshirt van hun favoriete speler te kunnen kopen. Vooral Messi is in trek want na de aankoop van een shirt wordt het ook direct aangetrokken om er mee te showen. Alles is hier FC Barcelona: stickers, schoolspullen, dekbedovertrekken, babykleding, mokken, badartikelen zelfs de zakjes chips in de automaten.
Dan in de rij staan om kaartjes te kopen voor een bezoek aan het stadion. We kunnen een kijkje nemen in ruimten die normaliter niet toegankelijk zijn zoals de kleedruimte voor de bezoekende club (wat wel aan renovatie toe is), de kapel waar de spelers van Barcelona voorafgaand aan de wedstrijd een bezoek brengen en bidden tot de zwarte Madonna. de persruimte en natuurlijk lopen we door de spelerstunnel naar het ‘heilige gras’. Er staan volwassen mannen met de tranen in hun ogen als ze de grasmat van FC Barcelona betreden en het gras aanraken. Het stadion kan maar liefst 110.000 toeschouwers herbergen. Het kreeg een vijfsterren-kwalificatie van de FIFA, maar het heeft in de tijd dan ook 66 miljoen peseta’s gekost(1957). Naast de thuisbasis van voetbalploeg FC Barcelona wordt het stadion ook voor andere sporten en zelfs voor concerten gebruikt. We klimmen helemaal naar de nok van het stadion. Vanaf de aparte commentaar ruimtes hebben we een totaal overzicht van het stadion. Er is ook een museum bij het stadion. In dit museum zien we de geschiedenis van het stadion en de ploeg FC Barcelona tentoongesteld. Het idee voor een Barca-museum kwam van de voorzitter van de club, Josep Lluis Nunez. Vandaar dat het museum ook naar hem genoemd is. Ook de vele prijzen die door FC Barcelona zijn gewonnen, waaronder de Champignons League Beker van het seizoen 2008-2009 zijn te bewonderen. Dit is het meest bezochte museum van Barcelona en telt jaarlijks meer bezoekers dan het Picassomuseum.
Vanuit Camp Nou laten we ons per taxi weer afzetten in het centrum van Barcelona en lopen we via de Placa de Catalunya naar de historische avenue: La Rambla. Hier moeten we eerst een paar uurtjes schuilen want de regen komt met bakken uit de hemel en onweer krijgen we er gratis bij. La Rambla was oorspronkelijk een droge rivierbedding die bij hevige regens het water van de bergen naar de zee leidde. Nu is La Rambla een brede drukke en gezellige boulevard die in het midden alleen toegankelijk is voor voetgangers en die van het Plaça de Catalunya tot aan Port Vell, het oudste gedeelte van de haven van Barcelona loopt waar het monument van Columbus staat. De totale lengte van La Rambla is ruim 1200 meter. De Rambla is opgedeeld in vijf delen, waardoor Spanjaarden ook wel spreken van “Las Ramblas”.
Deze wandelstraat is dag en nacht vol leven. De brede door bomen ommuurde promenade wemelt van de dagbladenkiosken, verkopers van vogels en reptielen, bloemenstandjes en vooral veel artiesten die hun kunsten laten zien. De levende standbeelden geven deze laan haar typisch karakter. Er zijn ook veel tekenaars die mensen in karikatuur natekenen of juist heel precies. Aan het begin van de Rambla staat de fontein van Font les Canaletes. Volgens de legende komt men in Barcelona zeker terug indien men een slok neemt uit deze fontein.
In het midden van de drukke Rambla is de Mercat de Sant Josep; ook wel La Boquieria genoemd. Het is de kleurrijkste levensmiddelenmarkt van Barcelona. Het is een grote overdekte markt waar je allerlei voedingsmiddelen zoals fruit en groenten of verse vis kunt vinden. De naam ‘Boqueria’ komt van de oude Catalaanse vertaling die zo veel zou willen zeggen als ‘plaats waar geitenbokvlees verkocht wordt’. De markt opende zijn deuren reeds in 1840, hoewel er al sinds de 13de eeuw sprake was van een centrale markt in Barcelona. Ook toen later de drukke winkelstraat, Rambla, gebouwd werd, is deze kleurrijke marktplaats gewoon blijven verder bestaan. In de 19e eeuw werd de ijzeren omheining rond deze markt gebouwd. Tegenover de Placa de la Boqueria ligt het Plaça Reial, ook wel Plaça del Rei genoemd, aan de Rambla. Ooit stond hier een Kapucijnerklooster dat in 1835 vernield werd. De twee neoclassistische lantaarnpalen op het plein werden ontworpen door Gaudi. Je vindt er restaurantjes, tapasbars….. het begint weer te regenen en maken wij van de nood een deugd en gaan lekker tapas eten. Als de zwaarste buien voorbij zijn en genoeg tapas hebben gegeten lopen we verder de Rambla af.
Op het eind van de Rambla staat het Columbus-monument aan de haven. Het 60 meter hoge monument werd opgericht ter ere van de Wereldtentoonstelling van 1888 en staat op de plaats waar Columbus terug aankwam na zijn eerste reis naar Amerika. Het beeld van Columbus wijst met zijn rechterhand echter niet naar Amerika maar naar zijn geboortestad Genua. We kijken nog even rond bij de haven maar er komen weer de nodige donkere wolken aan en we besluiten om terug te lopen naar het hotel.
We houden het droog tot aan het hotel maar dan begint het toch weer hard te regenen. Ons plan om in een van de restaurantjes buiten te gaan eten laten we varen. We dineren vanavond in het hotel. Heerlijk en terwijl de regen tegen de ramen en in de straten plenst gaan wij naar onze kamer. Hopelijk is het morgen weer opgeklaard.