Via een landschap dat compleet wordt overheerst door wind turbines, gelegen ten noorden van Tarifa, rijden we door de dorpjes Barbate en Zahara de los Atunes. Deze dorpjes leven hoofdzakelijk van de visvangst op tonijn. Het blijkt dat de tonijn op hun tocht naar de Middellandse zee door de straat van Gibraltar trekken. De vissers spannen over de breedte netten en vangen zo de tonijn vrij eenvoudig. We rijden door een prachtige streek vol met pijnbomen die van bovenaf er uitzien als broccoli-stronken. In dit gebergte omzoomd door kliffen was in de vroegere tijden een aparte fokkerij. De ontdekkingsreizigers hadden naast groente, wat in deze streek er in overvloed was, ook proteïnen nodig op hun reis. Hun manier op proteïnen tot zich te kunnen nemen op hun reizen was door duiven aan boord mee te nemen. Zij zorgden voor eieren, mest voor de groente die aan boord werden geteeld en natuurlijk vlees. De fokkerij die hier nog steeds staat, helaas gesloten, fokten de duiven. Op een reis kon men makkelijk 15.000 duiven meenemen.
We rijden verder naar de plaats Bolonia waar we een bezoek brengen aan de antieke Romeinse stad Baelo Claudia die in de 2e eeuw voor Christus werd gevestigd aan de kust, ongeveer 22 km van Tarifa aan de Costa de la Luz. In de verte kun je Marokko vaag zien liggen. In de Romeinse tijd maakte Baelo Claudia deel uit van de provincie Hispania Baetica. De stad werd ongeveer 2000 jaar geleden gesticht en was oorspronkelijk een vissersplaats. In de tijd van keizer Claudius was de stad erg welvarend, maar door een aantal aardbevingen raakte zij in verval. In de 6e eeuw werd de stad verlaten. De stad werd tegen het einde van de 2e eeuw v.Chr. gesticht. Zijn ligging, in de buurt van de Straat van Gibraltar, op relatief korte afstand van Tanger, was erg gunstig voor de handel met Noord-Afrika. Hoewel Baelo Claudia mogelijk een bestuurlijke functie had waren de handel, de visvangst, het pekelen van voedsel en de productie van garum de belangrijkste inkomstenbronnen. Garum is een vissaus die door de Romeinen bijzonder werd gewaardeerd. De stad had een fabriek waar de saus werd geproduceerd. Door de productie van garum kreeg Baelo Claudia een zeker aanzien en van keizer Claudius de status van municipium toegekend. De stad bereikte haar grootste bloei tijdens de 1e eeuw v.Chr. en de 2e eeuw n.Chr. Toen werd zij getroffen door een vloedgolf, die een groot deel van de stad vernielde. Hoewel de stad een kleine opleving kende, werd ze in de 6e eeuw verlaten.