De dag begint zoals hij gisteren is geëindigd met veel wind en regen. Als ik op ons terras bijna wegwaai is de enige overeenkomst met gisterochtend dat alleen de haan voortdurend kraait. Donkere wolken hangen boven Arcos de la Frontera en de omgeving. Om 9:30 uur vertrekken we met José Antonio en Ivan naar het 30 km verder gelegen Jerez de la Frontera. Helaas regent het maar vandaag hebben we vooral binnenactiviteiten. De naam Jerez verwijst naar de belangrijkste bedrijvigheid in de stad. De Romeinen noemden de nederzetting Xeres. De Moren maakten er Sheris van, wat later Jerez werd. Al in de Romeinse tijd werd er wijn bereid maar pas toen de wijnen uit deze regio in de 18e en 19e eeuw populair werden in de rest van Europa werden ze aangeduid als sherry.
Sherry is eigenlijk een versterkte witte wijn. In het gebied rondom Jerez wordt veel sherry geproduceerd. Palomino druiven worden gebruikt voor het produceren van droge sherry. Voor de zoetere sherry’s worden de Moscatel druif en de Pedro Ximénez druif gebruikt. In het gebied rondom Jerez de la Frontera zit er veel kalk in de grond en er waait een Middellands zee briesje over de wijngaarden, wat weer ten goede komt aan de smaak van sherry. Wij bezoeken de bodega Diez Merito wat een middelgrote bodega is. We krijgen een duidelijke uitleg over de productie van sherry. Om een sherry te maken wordt gebruik gemaakt van het Solerasysteem. Dit systeem houdt in dat sherry die al langer op vat heeft gerijpt, geleidelijk wordt vermengd met jongere sherry. In een opstapeling van fusten zit dan ook in de onderste fusten de oudere sherry en in de bovenste de jongste. Als er wat sherry uit de onderste wordt getapt, wordt dit fust bijgevuld met jongere sherry. Krachtens internationale wetgeving mag wijn alleen sherry heten als hij afkomstig is uit de sherrydriehoek, het stukje land tussen de steden Jerez de la Frontera, Sanlucar de Barrameda en El Puerto de Santa Maria. In de glorietijd was de stad vergeven van bodega’s. Eigenlijk was heel de bevolking van Jerez in de sherryindustrie werkzaam. Tot dat de sherryconsumptie totaal instortte. Sherry was ooit goed voor 21% van de totale export van Spanje. Nu staan er veel bodega’s leeg, zijn vervallen of worden als supermarkt gebruikt. Honderden en honderden vaten staan hier te wachten totdat de inhoud geconsumeerd zal worden. De vaten worden gemaakt van Amerikaans eikenhout en worden nooit gereinigd of vervangen. Met een meetstok kan men de inhoud van het vat bepalen door een stop die boven in het vat zit. De inhoud van het vat is maximaal 500 liter en wordt aangegeven in een getal dat wanneer je het met 16 vermenigvuldigd je het aantal liters krijgt. De oude vaten zijn zeer geliefd in Schotland voor de whiskystokers. De aroma van de sherry is zo diep in het eikenhout gedronken dat die de whisky een eigen smaak geeft. De minimale ligtijd van sherry is twee jaar. Hierna is het natuurlijk proeven, het beste deel van de excursie. We proeven 6 soorten sherry. Fino, deze sherry is zeer droog, maar beschikt over wat frisse zuren. Door het gist in de wijn ontstaat er een dun vlies op het oppervlak dat oxidatie voorkomt. Door het afsluiten van de wijn blijft de bleke kleur van de fino bewaard en krijgt het zijn droge typische bouquet. Manzanilla, deze sherry (valt onder de categorie fino) is net iets frisser dan de fino. Amontillado, is net iets rijper dan de andere 2 finos en er wordt wat extra alcohol toegevoegd, waardoor het percentage alcohol meestal uitkomt op 17,5%. De sterkere smaak komt van de schimmel die de sherry ook kleurt. Oloroso, deze sherry is heel geurig en vol van smaak en lichtrood. De vijfde soort is de creamsherry. Dit is een volle donker mengvorm van oloroso met Pedro Ximenezdruiven. De laatste soort is Pedro Ximénez, een hele stroperige zoete sherry die overheerlijk is in combinatie met onder andere een chocoladedessert. Ik vind natuurlijk de laatste soort het lekkerst en John gaat voor de cream. Dus kopen we van ieders maar een fles.