Marmeren Tempel
STEDENTRIP BANGKOK
Wat Benchamabophit Dusitvanaram Is een boeddhistische tempel (wat) gelegen in het district Dusit van Bangkok in Thailand. Ook bekend als de marmeren tempel. Het is een van Bangkoks mooiste tempels en een toeristische attractie. De wat is in 1899 gebouwd in opdracht van Koning Chulalongkorn. De naam betekent de Tempel van de vijfde Koning gelegen bij het Dusit Paleis. Hij is ontworpen door Prins Naris en is gebouwd van Italiaans marmer. In de bot staat in Sukhothai-stijl het Boeddhabeeld Phra Buddhajinaraja. De as van Koning Chulalongkorn ligt begraven bij het beeld. In de galerij staan 52 boeddhabeelden. Sinds 2005 staat de tempel op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
BANGKOK – MARMEREN TEMPEL
18 NOVEMBER 2006
We zijn om 5:15 uur al opgestaan, eigenlijk zijn we nog moe en totaal niet uitgerust. Het wordt vandaag 35 graden dus dat zal wel afzien worden tijdens onze fietstocht. Om 6:00 uur ontbijten we en om 7:00 uur zitten we startklaar in de lobby van het hotel. We worden opgehaald door Mo, een guitig meisje, met een grote fietsvalhelm in haar handen. Met nog twee andere personen zullen we vandaag een fietstocht gaan maken door Bangkok om een beetje meer van het leven buiten de drukke stad op te snuiven. We zien al vier mountainbikes op het dak van de auto klaar staan…… oei oei waar zijn we aan begonnen. Nu nog de twee personen ophalen in een ander hotel. Maar gelukkig zijn we zo verstandig om eerst nog even het dagprogramma te checken. Wat blijkt, het is de bedoeling dat we eerst naar de drijvende markt gaan fietsen, daar maken we een longtailboottocht van zo’n 45 minuten en dan gaan we nog een paar uur mountainbiken in een park.
Dit was totaal niet wat we wilden of meenden te hebben geboekt. We hebben tenslotte voor de komende maandag een tocht geboekt naar de drijvende markt met een tocht per longtailboot. En een fietstocht van twee uur op een fiets met 24 versnellingen met valhelm is toch heel wat anders dan rustig door Bangkok fietsen. We besluiten om NIET mee te gaan en wandelen terug naar het hotel. Onderweg passeren we een school waar een grote groep padvinders zich verzamelen voor een kamp. Heel officieel wordt eerst de nationale vlag gehesen wat ook gebruikelijk is bij het begin van elke schooldag. Via de hoofdstraat, waar om 7:30 uur al heel wat mensen op de been zijn, lopen we terug naar het hotel.
Elke keer als we bij ons hotel aankomen of gaan, wordt onze nieuwsgierigheid gewekt door een Chinese tempel die tegenover het hotel, achter een muur staat. We besluiten om dan vandaag maar eens een kijkje te gaan nemen wat zich achter die muur bevindt. De tempel staat vol met allerlei Taoïstische goden. Naast rood is er ook veel goud te zien. We hadden er totaal niet op gerekend dat we zoveel moois zouden zien. We steken de straat over en zijn om 9:00 uur weer bij ons hotel. We zijn een beetje teleurgesteld maar toch ook blij dat we niet met Mo zijn meegegaan. We maken een ander plan de campagne voor deze zaterdag.
Om 9:30 uur zijn we al weer op pad naar de Marmeren Tempel ofwel Wat Benechamabophit. Deze marmeren tempel is de laatste grote tempel die in Bangkok is gebouwd door koning Rama V in 1899. De naam ‘marmeren’ tempel dankt de wat aan het feit dat de muren uit marmer zijn opgetrokken. Bij de ingang staan twee grote marmeren uitgehouwen leeuwen. Heel opvallend zijn de gebrandschilderde ramen bij deze tempel; Rama V was blijkbaar geïnspireerd door Europa. De koning verzamelde ook Boeddhabeelden; in de kloostergang staat een enorme collectie Boeddhabeelden (53 verschillenden) in plaats van bij een traditionele kloostergang waar de beelden nagenoeg hetzelfde zijn. Binnen in de bot, waar zo’n 8 monniken bidden, staat een groot Boeddhabeeld.
Via de rode bruggetjes die over de vijver liggen met Chinese wachters lopen we naar de klokkentoren, die de monniken oproept tot gebed en de maaltijd. Een monnik eet tweemaal per dag, vroeg in de ochtend en voor 12:00 uur ’s middags. Na 12:00 uur drinken ze alleen water of iets anders. Vanuit de klokkentoren zien we een bijgebouw in de verte. We gaan eens even kijken, nieuwsgierig als we zijn. In het gebouwtje staat een enorme collectie Boeddhabeelden. Blijkbaar begeven we ons op verboden terrein want we worden direct weggestuurd. In de buurt liggen ook de monnikenverblijven, een soort barakken. Alles is heel sober, de was hangt te drogen in het zonnetje.
We hebben geluk want er begint een officiersfeest bij de wat. De monniken krijgen allerlei offergaven aangeboden en vertrekken weer naar hun verblijven. Ondertussen is er een grote verkleedpartij van schoolkinderen die het feest nog verder opvrolijken met muziek en dans. De onderwijzeres vertelt ons dat de kinderen heel lang hebben geoefend. Voor elke dans worden ze helemaal geschminkt en verkleed. De fooienpot die de school van de officieren mag plaatsen wordt aardig gevuld met baths; ook door ons.
Om 12:30 uur verlaten we de danseresjes bij de Marmeren Tempel en nemen een taxi naar het hotel. We lunchen aan de Chao Phraya en gaan shoppen in het grote winkelcentrum (Rivercity Shopping Centre) waar we afgelopen week ook al waren geweest. Na een paar uur rondlopen in het winkelcentrum zien we de Boeddha van onze dromen. Hij voldoet precies aan de afmetingen zoals we die thuis hadden opgemeten. Het enige probleem, als je van probleem kunt spreken, is dat hij te groot is om zo mee te nemen in het koffer. We regelen de verscheping naar Nederland. Het beeld weegt namelijk zo’n 80 kg en is ca. 1,75 m hoog. Volgens de verkoopster gaat het zo’n 5 weken duren. Het verhaal dat je een Boeddha niet zelf mag kopen, komt nergens ter wereld zo vaak voor als in Nederland. Als je in Azië zegt dat je een Boeddha niet mag kopen omdat hij ongeluk brengt, kijken de meeste mensen je aan of ze water zien branden. Dat ‘heikele’ punt is eenvoudig door ons opgelost, John heeft het Boeddhabeeld aan mij gegeven en ik aan hem. Het geld is nu op hahahahaha dus lopen we terug naar ons hotel.
In het hotel is men druk bezig met de voorbereidingen van een huwelijksfeest wat morgen zal gaan plaats vinden. Net zoals in Nederland kent ook Thailand twee soorten huwelijken. Het wettelijk huwelijk, dat wordt afgelegd op het gemeentehuis en het Boeddhistisch huwelijk. Dat laatste is erg vergelijkbaar met het kerkelijk huwelijk in Nederland. Als je alleen kerkelijk zou trouwen, dan ben je nog steeds niet wettelijk man en vrouw. Zo is het ook met het boeddhistisch huwelijk.
Er zijn geen echte regels voor hoe het boeddhistisch huwelijk moet verlopen. Maar vaak gaat het redelijk volgens een vast stramien. In de (vroege) ochtend de monniken eten geven en hun zegening ontvangen. De ceremoniële kleding aantrekken, met een soort stoet door het dorp trekken naar het huis van de bruid. De toneelstukjes die daar worden opgevoerd, je moet steeds weer een familielid omkopen om naar binnen te mogen. Vervolgens de inzegening van het huwelijk door een Boeddhistische Schriftgeleerde waarin de bruidsprijs (sinsod) wordt getoornd, en daarna de felicitaties waarbij een wit touwtje om je pols wordt gebonden (sai sin). En dan feest. Als de bruid en/of bruidegom van gegoede familie afkomstig is wordt dit groots in een hotel gevierd met zoveel mogelijk gasten. Voor de ‘gewone’ Thai is dat niet weggelegd.
Het meisje van het hotel verteld ons ook dat het hebben van veel kinderen voor de Thai belangrijk is. Zij zijn de oudedagsvoorziening voor de ouders omdat de staatspensioenen heel laag zijn. In het hotel werkt het meisje 6 dagen per week, 8 uur per dag. Ze heeft twee weken vakantie per jaar. In het hotelwezen krijg je maximaal 30 ziektedagen uitbetaald. Ben je langer ziek ontvang je geen salaris meer.
Die avond gaan we weer heerlijk dineren bij Next 2. Het kon niet uitblijven, het was vandaag zo benauwd, de dag eindigt met fikse regenbuien en onweer. Morgen kunnen we heerlijk uitslapen tot 6:45 uur….. heerlijk!