Montjuïc
STEDENTRIP BARCELONA
De Montjuïc is de 173 meter hoge heuvel die Barcelona in het zuiden begrenst. De naam van de stadsberg zou afkomstig zijn van Mont dels Jueus, Catalaans voor ‘Heuvel van de Joden’. Deze naam zou weer te herleiden zijn op de Joodse begraafplaats op de heuvel. Een andere overlevering vertelt dat de naam mogelijk afkomstig is van ‘Mons Iovis’ (Mont de Júpiter, de ‘Heuvel van Jupiter’) en dus teruggaat op de tijd van de Romeinen.
Vanwege de strategische ligging met uitzicht op zee is de heuvel de Montjuïc altijd van groot belang geweest voor Barcelona. Het is dan ook niet gek dat de bewoners van de eerste nederzettingen juist in deze omgeving neerstreken.
In 1929 was de heuvel het toneel van de tweede Wereldtentoonstelling die in Barcelona werd gehouden. In 1992 waren de ogen van de wereld opnieuw op de stadsberg gericht, toen deze de belangrijkste locatie vormde voor de Olympische Spelen.
MONTJUÏC
16 SEPTEMBER 2009
Vandaag zijn we een beetje later opgestaan (7.30uur) en gelukkig staat de zon weer aan de hemel. Na het ontbijt nemen we een taxi en laten we ons afzetten bij het Palau de la Mûsica, in een zijstraatje van de Via Laietana, in de Barri Gótic. Gelukkig hebben we van te voren al kaartjes gereserveerd want er worden maar beperkte rondleidingen gegeven, die heel snel zijn volgeboekt.
Het Palau de la Mûsica is één van ’s werelds grootste concertgebouwen. Het gebouw werd in 1905 ontworpen door Lluis Domènech i Montaner. De opdrachtgevers waren een groep muziekminnende Catalaanse textielindustriëlen, georganiseerd in een koorgemeenschap, Orfeó Català, met haar oorsprong op verschillende plaatsen in het oude deel van Barcelona. Met bijna 1400 leden in 1905 vond de gemeenschap het tijd voor een centrale plaats voor vocale kunst en legde de eerste steen van het Palau. Men heeft drie jaar aan de bouw gewerkt. In 1997 werd dit gebouw door Unesco uitgeroepen tot werelderfgoed. De buitenkant van het gebouw ziet er al memorabel uit. De muur is van roze steen, ondersteund door pilaren en het geheel is versierd met mozaïeken. Bovenaan staan er beelden van drie componisten Palestrina, Bach en Beethoven. Op de hoek hangt een groot beeld van Miquel Blay, ‘het Catalaans Volkslied’ genoemd.
Aan de voorkant van het gebouw is de kassa in een van de pilaren verwerkt. Maar vooral binnen weet je niet wat je ziet. Werkelijk schitterend. Foto’s maken is verboden.. dus dan maar op de illegale tour. Het auditorium is de enige concertzaal ter wereld waar het natuurlijke licht wordt benut en heeft 2073 zitplaatsen. Op het voortoneel staan de beelden van de componisten Wagner en Clavé. De “Muzes van het Palau” een groep van 18 musicerende maagden vormen de achtergrond van het podium. Ze zijn gemaakt van terracotta en keramiekscherven. Het auditorium wordt verlicht door een omgekeerde koepel van gebrandschilderd glas met een koor van engelen.
Erg onder de indruk van dit art-nouveau gebouw, nemen we de taxi en laten ons afzetten bij het maritiem museum bij de haven. De enorme galjoenen die van Catalonië een zeemacht maakten werden gebouwd in de loodsen van de scheepswerven waar men nu een maritiem museum van heeft ge-maakt. Columbus ziet er, nu de zon schijnt, heel wat vriendelijker op zijn sokkel uit. Met de zgn. golondrinas of dubbeldeksbootjes maken we een rondvaart langs de haven, de kustlijn en Port Olympic, waar vele olympische waterdisciplines werden gehouden. We moeten nog even wachten want de boottocht vertrekt om 12:30 uur. Maar bij de haven is genoeg te zien; voordat we het weten kunnen we al aan boord. Golondrinas betekent zwaluwen. Het was de naam die in 1888 werd bedacht voor twee toeristische routes met kleine stoombootjes door de haven, ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling. De Golondrinas ‘vliegen’ niet maar varen nog steeds, na meer dan 100 jaar. We vertrekken vanaf het monument van Columbus en de oude Drassanes scheepswerf en varen langs de haven met veel drijvende kunstwerken. Dan zo’n 18 mijl langs de kust van Barcelona met de belangrijkste gebouwen die de skyline vormen van Barcelona. We hebben een mooi uitzicht op de Sagrada Familia vanaf het water. Maar passeren ook diverse ‘kunstwerken’ van karakteristieke gebouwen aan de kustlijn zoals de Agbar Toren, Mapfre Toren en de Golden Fish. Het eindpunt van de boottocht is het Olympisch hoofdkwartier van de zeilevenementen. Dan varen we dezelfde vaarroute terug en gaan we nog even een kijkje nemen bij de cruiseboten die hier liggen aangemeerd en bij het ‘echte’ havengedeelte waar de containerschepen worden gelost. Na zo’n 2 uur zijn we weer terug bij Port Vell.
We gaan wat tapas eten bij het Maremagnum. John gaat voor de hamsoorten en ik ga voor de kleine vishapjes. Je kunt elke keer drie kleine hapjes bestellen en het smaakt goed (te goed) in het zonnetje met uitzicht op het water. Maar we willen vandaag toch nog meer doen dan alleen tapas eten. We nemen een taxi die ons naar de top van de berg Montjuïc brengt; waar ook de wielrenners van de Tour de France in juli nog naar boven reden. Op de heuveltop staat het kasteel van Montjuïc, een kustverdedigingsfort uit de 18e eeuw. Wij lopen eerst naar het Olympisch Stadion met het daar tegenover gelegen Palau Nacional, het hoofdgebouw van de Expo 1929.
Het stadion werd in 1927 gebouwd ter ere van de wereldtentoonstelling. Barcelona wilde in 1936 hier graag de Olympische Spelen organiseren maar die eer ging toen naar Berlijn. Voor de Olympische Spelen van 1992 werd het stadion compleet gerenoveerd en kreeg het een capaciteit van 70.000 toeschouwers. In dit stadion won Ellen van Langen goud op de 800m. Aan het begin van het Olympisch complex staat wel een heel karakteristieke toren: Torre Télefonica. Het Spaanse telecommunicatiebedrijf Telefónica gaf in 1991 opdracht tot de bouw van deze toren. De 136m hoge toren stelt een atleet voor die de Olympische fakkel vasthoudt. Vanaf deze plek werden de t.v.-signalen van de Olympische Spelen over de hele wereld uitgezonden. Bij de hoofdingang van het complex is een grote fontein gemaakt, die omringd is door een lage muur waar alle namen van de (minister) -presidenten in staan gebeiteld die het verdrag van Europa hebben ondertekend. We willen ook nog graag even kijken bij de Olympische zwembaden, maar dat is allemaal gesloten. We zien alleen de springplanken van het schoonspringen.
Vanaf de berg Montjuïc heb je een mooi uitzicht op de stad zelf. Er zijn diverse uitzichtpunten gemaakt. We hebben inmiddels heel wat ‘afgeslenterd’ en besluiten om toch maar een taxi te nemen naar het hotel. Maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan want zoveel taxi’s zie je hier niet rondrijden. Maar na een half uurtje hebben we geluk. Het is inmiddels 18:30 uur. We verfrissen ons even in het hotel en gaan op de laatste avond in de buurt van ons hotel op één van de vele terrassen heerlijk dineren.
