Zomerpaleis - Olympisch Stadion
STEDENTRIP BEIJING
Het Zomerpaleis of Yiheyuan is een paleis in Peking. Sinds 1998 hoort het paleis bij het Werelderfgoed van UNESCO. Het complex van 70.000 m² is aangelegd in een uitgestrekt domein rond een groot, kunstmatig meer, het Kunming-meer. Het complex bestaat uit allerlei rijk versierde en goed bewaarde paviljoenen, gaanderijen, woningen en tempels.
Deze plek was van oudsher een buitenverblijf van enkele dynastieën keizers, maar de huidige gebouwen dateren uit de tijd van Cixi, de keizerin-weduwe. Zij liet aan het eind van de 19de eeuw het hele complex uitbouwen, en verbleef hier grotendeels zelf tijdens de laatste jaren van het keizerrijk.
Het geld voor de aanleg van het uitgestrekte domein haalde zij uit de kas die bedoeld was voor de vernieuwing van Chinese vloot. Sinds de revolutie is het een groot openbaar park, en wordt erg druk bezocht op vrije dagen.
BEIJING
17 APRIL 2013
Na een goede nachtrust vertrekken we vandaag om 9:00 uur naar het Zomerpaleis in het noordwesten van de stad. Het ligt zo’n 30 km van ons hotel. Maar het is weer zo’n puinhoop op de weg, het verkeer staat weer overal muurvast. Over die 30 km doen we ruim een uur. Onderweg zien we alleen maar torenhoge flatgebouwen. Het gehele complex van 70.000 m2 is aangelegd rond een groot kunstmatig meer, het Kunming-meer en bestaat uit allerlei rijk versierde en goed bewaarde paviljoenen, woningen en tempels.
Het Zomerpaleis was van oudsher een buitenverblijf van enkele dynastieën keizers om te ontsnappen aan de verzengende zomerhitte. De huidige gebouwen dateren uit de tijd van keizerin-weduwe Cixi. Zij liet aan het eind van de 19e eeuw het hele complex uitbouwen en verbleef hier zelf tijdens de laatste jaren van het keizerrijk. Het geld voor de aanleg van dit uitgestrekte domein haalde ze uit de kas die bedoeld was voor de vernieuwing van de Chinese vloot; wat een van de redenen was van de nederlaag tegen de Engelsen tijdens een van de opiumoorlogen.
Wij gaan het park in via de oostelijke paleispoort. Recht tegenover deze paleispoort staat de Hal van Welwillendheid en Lang Leven. Hier regelden keizer Guangzu en keizerin-weduwe Cixi de staatszaken en smeedde Cixi haar intriges. De keizers van de Qing-dynastie ontvingen er ook de ambassadeurs van andere landen. Voor de Hal staat een standbeeld van een draak (keizer) en van een feniks (keizerin) maar ook van een Chinees fabeldier de Ki-lin. De Ki-Lin heeft het lijf van een hert, de staart van een os, de hoeven van een paard en een lange, vlezige hoorn op zijn kop en is een van de vier hemelse dieren, naast de feniks, de draak en de schildpad.
We hebben vooraf een selectie proberen te maken van hetgeen we zeker willen zien, maar de afstanden tussen de bezienswaardigheden zijn soms zo groot, dit complex is onmogelijk in één dag, laat staan in een ochtend te bezoeken. We lopen verder naar het Zuid-Eiland met de tempel van de Drakenkoning. Het waait erg hard maar vanaf hier hebben we een goed uitzicht op het Kunmingmeer met de Heuvel van het Lange Leven en de Spiegelbrug.
We passeren allerlei paviljoens en maken een stop bij de Hal van de Jaden Golfjes waar de keizerin-weduwe Cixi, haar neef onder huisarrest hield. Hij bleef daar tot hij stierf in 1908. Cixi, geboren in 1835, betrad als uitverkorene van keizer Xianfeng de Verboden Stad. Ze was één van zijn concubines die, ondanks haar eenvoudige komaf en semi-analfabetisme, de kunst van de intrige verstond. Zij slaagde er in als enige concubine een zoon van keizer Xianfeng te krijgen. Na de geboorte werd zij gepromoveerd naar een bijvrouw van de tweede rang en was daarmee de tweede vrouw in het paleis na de keizerin. In 1861, na de dood van Xianfeng, wist ze via een coup haar zoon, op dat moment vijf jaar oud, op de troon te krijgen. Achter de schermen, groeide ze tot haar dood in 1908 uit tot het werkelijke centrum van de macht in China. In die periode ging ze diplomatieke betrekkingen met het westen aan, was ze verantwoordelijk voor de aanleg van een spoorwegnet, introduceerde ze de telegrafie en stond ze aan de basis van een modern onderwijssysteem in China. Cixi was een voorvechtster van vrouwenrechten: het verbod op voetinbinding is van haar hand en ze stelde de scholen voor meisjes open. Dus naast haar donkere kanten, ze liet iedereen vermoorden die haar plannen doorkruisten, heeft ze ook veel goede dingen gedaan voor China.
Ze hebben net een paar ‘blikken’ schoolkinderen opengetrokken in het Zomerpaleis als we naar de Lange Gang willen gaan. De Lange Gang die een heel stuk langs het Kunmingmeer ligt, werd door keizer Qianling gebouwd om zijn moeder tegen de elementen te beschermen als ze langs het meer wandelde. De balken van de 728 m lange gang zijn in vele kleuren geschilderd en laten taferelen zien van Chinese mythen, literatuur, toneel en geschiedenis. Ons wachten wordt beloond als we zover als we kunnen kijken bijna niemand meer zien.
Je zou denken dat in zo’n groot park, mensen ook voor hun rust komen. Maar de duizenden Chinezen die dit park bezoeken gaan het liefst vaak onder begeleiding van een gids (net zoals wij), maar de Chinezen geven dan de voorkeur aan gidsen die met van die grote megafoons de hele dag roepen (schreeuwen) wat de mensen zien. Per groep dragen ze dan van die fluorescerende shirtjes en petjes….. het blijven rare mensen die Chinezen.
Een stukje verder ligt op een heuvel de Pagode met de glazen tegels. Ik vind de namen alleen al zo mooi klinken, zonder het gebouw te hebben gezien. Wat dacht je van de poort: de dakrand die gastheer voor de wolken speelt of de Hal voor het luisteren naar de Wielewaal. Wij vervolgen onze route langs het Kunmingmeer vanwaar je boottochtjes kunt maken. Door de harde wind varen er maar een paar ‘drakenboten’.
Aan het Kunmingmeer ligt ook de marmeren boot waarvan alleen de romp van marmer is. Keizer Qianlong liet de boot bouwen als waarschuwing voor zijn kinderen, ‘water kan een boot dragen, maar het kan een boot ook laten kapseizen’. Ik denk dat er ook wel goedkopere manieren waren geweest om dit duidelijk te maken. Cixi liet de boot in 1893 opknappen en voegde schepraderen en een westers aandoende hut aan toe. Het zomerpaleis bestaat ook uit vele tuinen waar de Chinezen kunnen ontsnappen aan hun torenhoge flats in de stad en heerlijk kunnen genieten van de natuur. Wij nemen hier een rustpauze en Claudia vertelt dat het heerlijk is om hier te zijn. Ze heeft een kleine kamer in Beijing waar alleen een bed in kan staan, de keuken, badkamer deelt ze met anderen. Ze heeft nauwelijks enige vorm van privacy; altijd heeft ze mensen om haar heen. Het leven is zo duur. Ze is enig kind, vanwege de één-kind-politiek in China. Maar haar vriend is ook enig kind en omdat ze beiden van het platteland komen mogen ze als ze trouwen twee kinderen op de wereld zetten. Maar Claudia vertelt dat het al een hele opgave is om in haar eigen levensonderhoud te voorzien, laat staan voor twee kinderen in de toekomst.
Via de brug bij de Suzhou-straat verlaten we het Zomerpaleis. Ook dit gebied liet keizer Qianlog aanleggen zodat de hovelingen zich in de kanalenstad Suzhou zouden wanen. Zelfs de producten in de winkels kwamen uit Suzhou. We hebben ruim drie uur rondgelopen en de meest mooie namen gehoord zoals: Tuin van de Harmonieuze Deugd, Pad van de Paarse Dampen uit het Oosten, Huis van de geurende Kruiden maar nu hebben we toch wel trek in een Chinese lunch!
Schuin tegenover het Zomerpaleis ligt een leuk restaurant, Xie Xiang waar we smullen van heerlijk pittige noedels. Het eten met stokjes gaat ons nog steeds niet goed af. Maar waarom eten die Chinezen ook niet gewoon met mes, vork of lepel? Al heel lang eten mensen in China en andere Aziatische landen met stokjes. Vroeger werd er in grote potten gekookt. Die potten hielden hitte voor een lange tijd vast. Mensen die toch een hapje wilde braken twijgjes af om zo een stukje voedsel uit de pot te vissen. Aziatische mensen waren al gewend om al het eten in kleine stukjes te snijden (voordat het de pan in gaat). Die kleine stukjes zijn sneller klaar en dat bespaart weer energie. Doordat alles al van te voor gesneden was, was er aan tafel geen mes meer nodig. Eetstokjes werden daarom het tafelbestek. Chinezen vinden dat als je met stokjes eet, je maaltijd beter tot z’n recht komt. Als je met stokjes eet komt er bij elke hap veel zuurstof naar binnen. Dit komt je smaak ten goede: je proeft dus meer en beter wat je eet. Dit is ook de redenen waarom Chinezen hun soep uitgebreid naar binnen slurpen.
Chinezen doen eigenlijk alles onder het eten wat je bij ons in Nederland niet doet of waar je vroeger als kind zeker een draai voor om je oren had gekregen. Ze slurpen, smakken, laten harde boeren, praten met de mond vol, hebben hun ellebogen op tafel, noem zo maar op. En dit wordt allemaal gezien als beleefd. Graten, pitten en botjes spugen ze op de grond of op tafel. Ook hun servetten gooien ze zonder schaamte op de grond. Chinezen vinden dat je pas goed gegeten hebt als de tafel er na het eten uitziet als een slagveld. En zo ziet het er ook inderdaad vaak uit.
Claudia doet zo haar best om ons elke keer iets anders van de Chinese keuken te laten proeven. Opvallend is, voor ons wel heel makkelijk, dat de menukaarten bijna overal bestaan uit plaatjes. Aan de overkant van het restaurant verkopen mannen en vrouwen gestoomde maïskolven en zoete gepofte aardappels.
Na onze lunch rijden we naar het Olympisch stadion waar in 2008 de Olympische Zomerspelen plaats vonden. Het vogelnest was het hoofdstadion waar de openings- en sluitingsceremonie plaats vonden. Het stadion bood toen plaats aan 100.000 mensen, nu kunnen er 80.000 toeschouwers in. De bouw van het complex heeft 3,5 miljard yuan gekost (ongeveer 335 miljoen euro). Het futuristische stadion is vanwege zijn twijgen vervlochten banden grijs staal het ‘vogelnest’ gedoopt. Voor de bouw van het stadion moesten hele woonwijken worden afgebroken, het enige wat men liet staan was één tempel.
Het Vogelneststadion is in onze ogen een museum geworden; het wordt nauwelijks nog gebruikt. Op het moment dat wij er zijn, is er een dressuurwedstrijd. Als we vijf paarden hebben gezien was het veel. Op de tribunes zitten de vijf mascottes van de Spelen. Voor de rest zie je alleen maar vrouwtjes met blik en veger in de weer. Tot onze verbazing zien we dat al na 5 jaar de betonrot en roest behoorlijk hebben toegeslagen. Er was alles aan gelegen om de Spelen te laten slagen, zelfs voor de openingsceremonie werd een gunstig moment gekozen: 8 augustus 2008 om 20:08 uur. Acht is een geluksgetal in China omdat het fonetisch bijna hetzelfde klinkt als het woord voor rijkdom en voorspoed.
Het Beijing National Aquatics Centre, ook bekend als de watercube, is door zijn architectuur net zo’n indrukwekkende sportaccommodatie als het Vogelnest. Hier werden de zwemwedstrijden, het schoonspringen en synchroon zwemmen gehouden tijdens de Spelen. Na de Spelen zou het zwembad gebruikt gaan worden voor nationale en internationale wedstrijden en als trainingsplaats voor de Chinese zwemploeg. Nu worden er concerten gehouden! Momenteel telt de watercube drie zwembaden, een tropisch zwembad, een ‘gewoon’ zwembad (waar we een paar mensen zien zwemmen) en het wedstrijdbad dat alleen wordt gebruikt voor concerten. Als je dan bedenkt dat Beijing ruim 20 miljoen inwoners heeft, roept dit toch wel de nodige vragen op. Rond 15:30 uur nemen we een taxi naar ons hotel.
Even snel opfrissen want om 16:30 uur worden we alweer opgehaald voor de acrobatiekshow. Het leven van een toerist gaat niet over rozen…. Vlakbij ons hotel begint om 17:00 uur in het Chaoyang Theater een acrobatiekshow. We hebben VIP-plaatsen: eerste rij. Het is in één woord fantastisch wat we hier voorgeschoteld krijgen. Voor we het in de gaten hebben is de show van één uur al voorbij. Omdat er nergens een taxi is te krijgen gaan we met een soort tuk-tuk terug naar het hotel. Hilarisch als ineens de deuren van de tuk-tuk openspringen als de bocht te scherp wordt genomen, we rijden over de trottoirs….. maar we komen veilig aan in het Sofitel Wanda Hotel.
