Op Genovesa zien we ook zeeleguanen, maar hier is het de kleinste soort van de gehele archipel. De spotvogels hebben hier ook een kortere snavel dan op de andere eilanden. Maar we zien hier zoveel, gemaskerde Jan van Genten, de rode Sally Lightfoot krabben, de zeldzame lavameeuw die alleen op de Galapagos eilanden leeft en de roodvoet Jan van Genten. Deze derde soort Jan van Genten, naast de blauwvoet en gemaskerde, leeft en broedt in grote getallen op Genovesa. In tegenstelling tot de andere soorten leeft deze roodvoeters in struiken en bomen. Met een ongekende behendigheid weten ze hun rode pootjes om de dunste takjes te vouwen en zo hun evenwicht te bewaren. Ze trekken voor hun voedsel ver op de open zee. Als ze van hun vermoeiende jachtexpeditie terugkomen, worden ze opgewacht door hele scharen fregatvogels die er op uit zijn om ze van de in hun krop meegebracht vis voor hun jongen te beroven. Door plotseling duiken en andere gewaagde manoeuvres proberen de roodvoet Jan van Genten, de fregatvogels van zich af te schudden. Maar vaak zijn de ‘zwarte piraten’ nóg beweeglijker en nóg sneller.
Deze roodvoet Jan van Genten komen alleen op Genovesa Eiland voor en hebben dezelfde baltsgewoonten als hun verwanten alleen maken ze geen fluitend geluid maar het geluid van een krakende deur; een heel komisch geluidje uit de snavel van deze vogels.
Rond 10:00 uur zijn we weer aan boord van het cruiseschip. Pepe heeft weer een heerlijk drankje en hapje voor ons klaar staan. Zo bewolkt en miezerig als het vanmorgen was, zo heet en drukkend benauwd is het nu geworden. We hebben ook een filmcrew aan boord gekregen van de reisorganisatie Metropolitan. Ze gaan een promotiefilm maken en zullen ons de komende dagen volgen en filmen. ’s Middags hebben we een Ecuadoraanse lunch. De koks hebben hun uiterste best gedaan om ons culinair te verwennen met allerlei gerechten uit de Ecuadoraanse keuken. Een ding wat dan zeker niet mag ontbreken is het geroosterde varken…. inclusief bril! Gelukkig worden we niet getrakteerd op het nationale gerecht van Ecuador: geroosterde cavia…… Het varken en de rest van het buffet smaakt heerlijk, we kunnen er weer tegenaan hoor.
’s Middags maken we om 15:30 uur een pangaride langs de steile rotsen van Genovesa Eiland. Allerlei vogels maar ook zeeleguanen, krabbetjes en lavareigers zien we op de rotsen. Een lavareiger lijkt heel klein, is hij ook, maar in een fractie van een seconde steekt hij zijn nek uit die net zolang is als zijn hele lichaam om een vis te vangen. Dat gaat razendsnel. De rotsen aan deze kant van Genovesa Eiland zijn naar Prins Philip van Engeland vernoemd omdat hij blijkbaar veel voor het behoud van de flora en fauna op de Galapagos heeft gedaan. Bijna vanzelfsprekend liggen op de rotsen de zeeleeuwen te dutten. Deze Galapagos zeeleeuwen houden van de zon en van koud water. De mannetjes kunnen wel 275 kg zwaar worden ofwel driemaal zo zwaar als de wijfjes. Een harem bestaat uit gemiddeld 15 tot 20 wijfjes. De jongen die na een draagtijd van 345 tot 360 dagen worden geboren blijven normaliter een jaar bij hun moeder.
Blijkbaar heeft prins Philip veel werk verricht voor de Galapagos want via een moeilijk begaanbare steile trap die uit de rotsen is gehouwen van zo’n 50 m hoog, Philip-steps, bereiken we het lavaoppervlak van Genovesa. We hebben wel een keer een droge landing. Direct worden we overstelpt met de baltsgeluiden van de fregatvogels en hun fraai opgeblazen rode keelzakken, de leuk uit hun ogen kijkende gemaskerde Jan van Genten en de nodige Jan van Gent-kuikens. Sommige zijn één maand oud en zijn net bolletjes witte pluizige wol.
Het enige wat hier tussen het lavagesteente groeit zijn lavacactussen. In hun geel tot groen gekleurde uitvoering zorgen ze voor wat flora op deze lavarijke omgeving. Na een paar uur wandelen in Darwins dierentuin vol vogels dalen we weer af via de steile Philip trappen naar het water waar we in de zodiac weer terug naar het cruiseschip varen.