Madaba - Mount Nebo
RONDREIS JORDANIË
Madaba wordt vooral bezocht vanwege de 19de-eeuwse oosters-orthodoxe Sint-Joriskerk waar zich een 6de-eeuwse vloermozaïek bevindt die een kaart van Palestina voorstelt met aanduiding van de Jordaan, de Dode Zee en een deel van de Nijldelta. Een grondplan onder meer van Jeruzalem en Jericho is ook afgebeeld.
De Neboberg ligt ongeveer 817 meter boven zeeniveau en bevindt zich in het westen van Jordanië aan de rand van de Jordaanvallei en enkele kilometers ten noordwesten van Madaba. Het is – volgens de Hebreeuwse Bijbel de plaats waar Mozes, voor hij stierf op de leeftijd van 120 jaar, uitkeek over het Beloofde Land, nadat hij zijn volk veertig jaar lang door de wildernis had geleid. Deze plaats is van betekenis zowel voor joden als christenen als moslims. Volgens de joodse traditie bevindt het graf van Mozes zich op de berg. De christenen en moslims menen dat zijn lichaam aan de andere zijde van de Jordaan werd begraven. Het gestileerd kruis met slangmotieven op de top van berg Nebo is een werk van de Italiaanse kunstenaar Giovanni Fantoni. Het verwijst naar de Nehushtan en de woorden van Johannes 3:14: ”En deze Mensenzoon moet omhoog worden geheven zoals Mozes eens de slang omhoog hief in de woestijn”.
MADABA – MOUNT NEBO – KERAK – PETRA
25 OKTOBER 1995
Vandaag verlaten we Amman en vertrekken met onze nieuwe gids Ruby naar Madaba, zo’n drie kwartier rijden vanaf Amman en vormt het begin van de Koningsweg. Het is heerlijk weer.
Rond 9:00 uur zijn we in Madaba, een rustig en gemoedelijk stadje wat helemaal in het teken staat van de religie. Het stadje wordt al in de Bijbel genoemd als grensstad van het koninkrijk Moab en wordt vandaag de dag vooral geroemd om zijn prachtige Byzantijnse mozaïeken.
Eén mozaïek springt er daarbij uit: die van de Grieks Orthodoxe kerk Saint-George. De mozaïekvloer van dit negentiende-eeuwse kerkje toont namelijk een landkaart van de regio in de zesde eeuw na Christus. Je ziet er de steden afgebeeld die nu nog steeds bestaan: Jericho, Jeruzalem, Bethlehem. De kaart loopt langs de hele Middellandse Zeekust, van Turkije tot de Nijldelta. Het middelpunt van de mozaïek is Jeruzalem. Het mozaïek heeft een afmeting van zo’n 6 bij 15,5 m. Madaba staat ook bekendheid om zijn tolerantie, vanwege de grote verscheidenheid aan kerken en moskeeën. Twee derde van de bevolking is moslim, een derde christen.
Zo’n 9 km ten westen van Madaba ligt de bergrug Nebo met twee toppen. Op de ene top zou de Bijbelse stad Nebo hebben gelegen. Vanaf de andere bergtop zou Mozes, volgens de bijbel, voor hij stierf uit hebben gekeken op het Beloofde Land. Deze plaats is van betekenis voor joden, christenen en moslims. Volgens de joodse en christelijke tradities bevindt het graf van Mozes zich op de berg. De moslims menen dat zijn lichaam aan de andere zijde van de Jordaan werd begraven.
Van het mooie weer van vanochtend is niet veel meer van te zien. Overal waar je kijkt zie je opwaaiend zand, zand en nog eens zand. We hebben de afgelopen dagen al zoveel zand gezien. Vanaf de bergtop zou je een prachtig uitzicht moeten hebben over de omgeving. In de verte zou je bij helder weer de torens van Jeruzalem boven de heuvels zien uitsteken, en, dichterbij in de Jordaanvallei, de stad Jericho. Helaas zien wij helemaal niets. Dat is echt teleurstellend.
Op de Neboberg ligt ook de herdenkingskerk van Mozes. De kerk werd gebouwd ter nagedachtenis van de profeet Mozes op de plek waar hij zou zijn gestorven. In de kerk is een mozaïekvloer aangelegd in 531, de mozaïekvloer wordt ook wel jachtmozaïek genoemd. Tijdens de verbouwingen die in latere jaren volgden werd de vloer bedekt met een nieuwe vloer. In 1976 werd de oorspronkelijke mozaïek opnieuw ontdekt. Het is werkelijk heel mooi en verbazingwekkend hoe mooi de kleuren nog intact zijn.
We rijden verder via de King’s Highway; dit was een handelsroute die van vitaal belang was in het oude Verre Oosten. Deze weg begon in Egypte en ging via Aqaba via Damascus naar de rivier de Eufraat. We maken een fotostop bij Wadi El Mujib. De weg gaat hier via haarspeldbochten de diepte in terwijl de bergen wel zo’n 900 m kunnen oprijzen. Dat dat zwarte asfalt zo mooi kan zijn in de bergen! We hebben de afgelopen dagen al veel mannen met hoofddoeken zien lopen. Deze hoofddoeken draagt men ter bescherming van de zon en het opwaaiende zand. Vroeger droeg men een gekleurde band om de doek maar na de oorlog met de Turken heeft men deze vervangen door een zwarte band. De witte doeken worden in Saoedie-Arabië gedragen, de zwart-wit geblokte door de Palestijnen en de rood-wit geblokte, zeg maar het type theedoekmodel, worden door de Jordaniërs gedragen. Natuurlijk moeten we een keer zo’n theedoek op ons hoofd hebben.
We lunchen in Kerak. Deze stad wordt gedomineerd door het kruisvaarderskasteel, gelegen op de top van een heuvel. De kruisvaarders konden dit kasteel met een bolwerk van ondergrondse tunnels bereiken en verlaten. We kunnen het kasteel bezoeken, maar vooral het uitzicht vanaf het kasteel is mooi. Na zo’n anderhalf uurtje verlaten we Kerak en rijden we naar het dorpje Wadi Moussa.
Wadi Mousa, waar we om 17:30 uur arriveren, is een dorpje waar de toegangspoort tot Petra ligt. We slapen in het Flowers Hotel, een hotel wat volgens mij nog geen één ster haalt; de ligging van het hotel is perfect en daar is ook alles mee gezegd. Maar door de reisleidster een beetje te paaien met een stuk chocolade krijgen we de beste kamer met een tweepersoonsbed. Wij slapen in ieder geval fatsoenlijk vannacht want morgen is het dan eindelijk zover; ons bezoek aan Petra.