Het hoogtepunt is de kapel die gewijd is aan Koningin Kinga (1224-1292). Het betreft een onderaardse kathedraal van 54 meter lang en 12 meter hoog waar meer dan dertig jaar aan is gebouwd. Deze kathedraal maakt een verpletterende indruk: mooi belicht en glimmend. Alles wat in de kathedraal staat is uit zout gehouwen: niet alleen het altaar en alle beelden, maar zelfs de plavuizen op de vloer en de kroonluchters. Dit werd gedaan opdat de Poolse mijnwerkers naar de mis konden gaan tijdens hun werk. Natuurlijk ontbreekt Paus Johannes Paulus II niet in deze zoutmijn; waar alles met een behoorlijk rooms-katholiek sausje is overgoten. Na zo’n beetje alles bezichtigd te hebben wat opengesteld is voor het publiek kunnen we nog even in de souvenirshop in de zoutmijn iets drinken of kopen. Dan weer in een lange rij om met de lift naar boven te komen. Na zo’n half uur wachten gaan we omhoog met een lift waar precies acht mensen in passen, je kunt je niet meer verroeren. Binnen 10 seconden zijn we weer boven. Buiten regent het nog steeds. Met de bus rijden we terug naar Krakau; waar we rond half drie aankomen. 

Na de verlate lunch die we op het centrale marktplein nemen, ziet het er buiten wat vriendelijker uit; het is warempel droog. Zoals al gezegd, de Polen zijn zeer katholiek en overal zie je hier de uitingen van: honderden kerken, de een nog mooier dan de andere van binnen. Maar ook gewoon tegen de buitengevel van een kerk wordt nog een kapel gemaakt. We wandelen in de omgeving van het oude centrum en overal zie je prachtige oude gebouwen en gevels. Momenteel wordt er zeer veel gerestaureerd. Het eindstation van onze wandeling is het centraal gelegen Rynek Glowny-plein om de Mariakerk, gelegen aan dit plein, te bezichtigen. Er hangen weer donkere wolken en dan kunnen we maar beter de regenbui gebruiken om de kerk te bezichtigen. De Kerk van de Heilige Maagd Maria is een van de beroemdste kerken van Polen, vooral bij de inwoners zelf. De huidige constructie dateert uit de 16de eeuw. In de 13de eeuw werd er een Romaanse kerk gebouwd, die later werd vervangen door een Gotische. Eeuwenlang was dit een van de belangrijkste kerken van Krakau en omstreken. De twee torens van de Mariakerk zijn niet van gelijke hoogte. Het verhaal dat dit verklaart is een mythe over twee broers die een wedstrijd hielden wie het snelst de hoogste toren kon bouwen. De goede broer leek te winnen waarop de slechte hem uit afgunst neerstak en vervolgens uit woede ook zichzelf doodde: de torens lieten ze zoals ze waren.

Een van de torens van de kerk had vroeger de functie van wachttoren, elk uur (24 uur per dag) klinken hier vanuit de hoogste toren (81 meter) de tonen van een op trompet gespeelde melodie van vier noten van het Heinal of Krakau’s stadslied. Het verhaal gaat dat in 1241 een schildwacht met zijn trompet alarm sloeg toen de Tartaren naderden. Maar al na vier noten doorboorde een pijl zijn keel en viel de schildwacht dood neer. Vandaar de verwijzing naar het plotse zwijgen van de trompet in het lied. De Mariakerk is buiten opgesierd met allerlei plaquettes van heiligen en natuurlijk met een plaquette van paus Johannes Paulus II, waar de Polen zeer trots op zijn; hij was tenslotte tot 1978 aartsbisschop van Krakau.