Dan gaan we verder naar het grote plein, Place el Hedim genaamd. Letterlijk betekent dit: plein der verwoesting. Deze naam kreeg dit plein omdat Moulay Ismael er het puin liet storten van de huizen die voor de bouw van zijn paleis werden afgebroken. Aan het plein ligt het 19e-eeuws paleis dat nu dienst doet als museum. Nu wordt er op het grote plein een markt gehouden en bij mooi weer zijn er verhalenvertellers, slangenbezweerders en paardenkoetsjes die mensen rondrijden. Nu ligt het plein er verlaten bij vanwege het slechte weer.
Via de medina waar de soek van de stoffenhandelaren is gevestigd (kissaria) lopen we naar de grote moskee en de Medersa Bou Inania. Een poort geeft toegang tot deze Koranschool met een binnenhof waarvan de muren zijn versierd met tegels, Koranteksten en houten tableaus. In het midden van de binnenhof is de gebruikelijke fontein voor de rituele wassingen voor het bezoek aan de moskee. Rondom de binnenhof zijn op de eerste etage de vroegere kamers van de studenten te bezichtigen. We klimmen over een smalle trap helemaal naar boven voor het uitzicht op de grote moskee. De moskee is natuurlijk groen van kleur, de kleur van de islam. Het is een enorm complex wat nu wordt gerestaureerd met geld van de UNESCO. Onze gids, een vervend moslim raakt niet uitgepraat over de moskee. We mogen de moskee niet binnen omdat we geen moslim zijn. Een groot probleem is momenteel dat vele huizen (zo’n 2000) rond de Medersa en moskee zijn ingestort of op instorten staan en men geen actie onderneemt.
We lopen verder door de medina met de smalle straatjes en winkeltjes. Als laatste bezoeken we het justitieel paleis. Het aparte hiervan was dat er een moskee binnen het gebouw was. Je moest dus eerst de rituele reiniging doen, dan bidden tot Allah in de moskee en dan kon je voor de rechter verschijnen en wachten op je vonnis. In het zelfde complex is ook het mausoleum van de sultan Moulay Ismael. Schoentjes uit, je weet zeker dat ze er bij terugkomst nog staan want die zweetschoenen wil niemand. Ik moet zeggen het is binnen wonderbaarlijk mooi. De plafonds, wanden zijn helemaal uitgesneden, de deuren prachtig beschilderd. In een grote open ruimte ligt onder een eenvoudige steen de sultan met aan zijn zijde drie andere kisten van zijn drie vrouwen. We bezoeken nog een handwerkplaats waar ze tafelkleden en schalen maken. Berbers gebruiken vooral zilver in hun ontwerpen. De schalen gemaakt van draadjes zilverwerk zijn zeer kunstzinnig gemaakt. Maar wat moet je er allemaal mee. Tja de gidsen willen overal wat extra’s aan verdienen. Het is inmiddels 16:15 uur en we nemen afscheid van Idriss. We hebben nog zo’n 60 km voor de boeg naar Fès. We gaan via de tolweg: kassa 12 dirham. Rond half zes arriveren we in de derde koningsstad Fès.