We hebben beiden heerlijk geslapen op het nieuwe matras. Ondanks dat zijn we toch nog moe als we opstaan. Als ik om 7:45 uur naar het dak op de binnenplaats kijk zie en hoor ik de regen al op de glazen koepel kletteren. Dat belooft niet veel goeds voor vandaag. Na het ontbijt als ik aan de ingang van het hotel mijn ochtendpeuk sta te roken zie ik dat het maar 14 graden is, en grote plassen op de trottoirs waar de vallende regendruppels zich verder verzamelen. Vandaag bezoeken we Peterhof, pal gelegen aan de FInse Golf ten zuidwesten van Sint-Petersburg. Om 10:00 uur worden we opgehaald door Michael en chauffeur Vladimir. Nu is het maar hopen dat het een beetje droger wordt en dat de fonteinen ondanks de harde wind en slechte weer aanstaan maar vooral dat de wind een beetje gunstig staat anders worden we extra nat.
Het is ongeveer een uurtje rijden vanuit Sint-Petersburg naar Peterhof. Langzaam maken de pastel geschilderde gebouwen, waarvan de kleuren worden bepaald door stadsarchitecten, plaats voor grauwe oude slecht onderhouden gebouwen uit de Sovjet-tijd. De kleuren van de gebouwen in het centrum van Sint-Petersburg zijn veelal roze, perzikkleurig, pastelgroen en vele kleuren geel van beige naar geelbruin en stammen nog uit de tijd van Peter de Grote. Zijn lievelingskleur was roze.
Rond 11:00 uur arriveren we bij Peterhof waar al tig bussen staan geparkeerd. We worden niet nat maar drijfnat, de regen valt met bakken uit de lucht. Fotograferen of filmen is gewoonweg onmogelijk. In de stromende regen sluiten we aan in een enorm lange rij. Een ander probleem zijn de voorkruipende, met i-phone makende foto’s en rochelende Japanners en Chinezen. Het zijn net mieren; ze komen overal uit. Na zo’n drie kwartier zijn we binnen. Via allerlei ruimtes komen we bij de garderobe waar we onze spullen kunnen inleveren. We krijgen bruine oversloffen die we om onze schoenen moeten doen om de vloeren niet te beschadigen. We verheugen ons erop dat we binnen wel kunnen filmen en fotograferen wat buiten niet mogelijk is vanwege het weer. Verdorie krijgen we te horen dat dat verboden is!

Het Peterhof (ook wel Zomerpaleis genoemd) was oorspronkelijk bedoeld als een tussenstop voor Peter de Grote als hij op weg was naar de marinebasis Kronstadt. Al snel vond de tsaar het een ideale plek om een paleis te bouwen, dat het paleis van Versailles naar de kroon zou steken.Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Peterhof bezet door de Duitsers. Al voor hun komst waren de kunstschatten uit Peterhof op diverse plaatsen in Rusland in veiligheid gesteld. Wel kapten de Duitsers honderden oude bomen en brachten ze ook schade toe aan de gebouwen. Meteen na de oorlog werd het paleizencomplex gerestaureerd. In 1958 waren alle gebouwen in hun oorspronkelijke staat hersteld. Het paleis staat op een klif in een enorm park, dat bezaaid is met fonteinen, beelden en paviljoens. Het paleis heette eerst het Grote Landhuis, maar na de uitbreiding onder tsarina Elisabeth I werd het gebouw het Grote Paleis genoemd. Elisabeth liet haar huisarchitect Bartolomeo Rastrelli twee grote vleugels aan het landhuis toevoegen. We staan versteld van de pracht en praal in het interieur van het paleis. Schuifelend passeren we alle ruimten waar Michael veel teveel uitleg over alles wil geven. We willen gewoon alles in ons opnemen en genieten. Eerlijk gezegd interesseert het ons niet veel waar het servies en de klok vandaan komt en wie er op alle schilderijen staan. Na een uur verlaten we het paleis en het regent nog steeds.