Om 5:15 uur besluiten we toch maar om op te staan. Er zijn nette wascabines, aan alles is gedacht. Onder het genot van een kopje koffie/thee laten we het indrukwekkende groene berglandschap aan ons oog voorbij trekken. Rond 6:30 uur stoppen we bij een soort halte met de naamplaats Lao Cai. Helaas het regent…. dat is echt balen. Een vriendelijke chauffeur en gids, Nû genaamd, staan ons op te wachten. We rijden zo’n 30 km door het bergachtige, mistige, regenachtige berglandschap naar het Victoria Hotel. Door de slechte wegen, gewoon modderpoelen, duurt ons ritje van 30 km ruim één uur. Rond 7:00 uur staat er een heerlijk ontbijtje voor ons klaar. Het regent nog steeds en de verwachtingen voor de dag zijn slecht.
Sapa ligt op ongeveer 1.500 meter hoogte aan de voet van de Phan Si Pang, met 3.143 meter de hoogste berg van Vietnam. Ten tijde van de Franse koloniale periode was Sapa een favoriet vakantieoord voor de Fransen. Maar de regenwolken zorgen ervoor dat we geen uitzicht hebben op de Phan Si Pang.
Na het ontbijt bezoeken we met Nû, de SaPa Markt. Op zaterdagen is er een grote markt in Sapa en dit is hét hoogtepunt van de week. Uit alle hoeken van de streek komen dan verschillende stammen naar de markt om hun waren aan elkaar te verkopen. Op deze markt zie je dan voornamelijk de zwarte Hmong en de rode Dao.
De Hmong dragen een rok en beenwindsels, een indigoblauw vest met een geborduurde kraag. De Hmong zijn ook te herkennen aan de grote zilveren oorringen die onder hun haarband uitkomen. Ze verkopen op de markt geborduurde kleding, tassen, sieraden en stiekem opium. De Hmong kennen geen geschreven taal en de voorouderverering en geesten spelen een belangrijke rol in het dagelijkse leven van deze mensen. Ook van totemisme is nog steeds sprake, het aanbidden van symbolische voorwerpen. Legenden en liederen worden mondeling van generatie op generatie doorgegeven.
De Dao’s ook wel Mien genoemd dragen een rode muts met belletjes, muntjes en kwastjes. De vrouwen hebben vaak een hoog opgeschoren voorhoofd. De Dao of Mien kennen wel een schriftelijke traditie en ze wonen zowel op de heuvels van de noordelijke provincies als in de dalen. Ze verbouwen rijst volgens de zwerflandbouwmethode en zijn zeer vakbekwame handwerkslieden. Bijzonder is dat ze hun eigen papier maken en al eeuwenlang Chinese karakters gebruiken voor het optekenen van allerlei uitingen.
In de grote manden op hun rug worden alle inkopen gedaan. Sommige blijven de volle twee dagen dat de markt hier is en overnachten op de markt. Helaas komt er niet alleen lokale bevolking naar de markt. Het is veel te toeristisch geworden en de lokale bevolking is al zo gewend geraakt aan toeristen dat ze voor iedere foto geld willen hebben. Ze blijven je achtervolgen met armbandjes, tasjes en andere prullaria.