We staan vroeg op, na het ontbijt checken we uit. Over gastvrijheid gesproken; we moeten zelf onze koffers naar beneden dragen (er is geen lift) en de koffer boy staat liever met iemand te kletsen. We rijden om 9:00 uur naar het noorden van Zanzibar, naar het Matemwe-strand. Onderweg komen we in het mulle witte zand vast te zitten. We komen geen millimeter meer vooruit. De chauffeur vraagt ons meteen de portieren te sluiten. Binnen een paar seconden zijn we omsingeld door wel 50 personen. De chauffeur doet zijn autoraam op een heel klein spleetje en vraagt of ze hem eruit kunnen trekken. Nou dat lukt gelukkig. Maar dan willen ze geld of spullen in ruil hebben. De chauffeur rijdt stoïcijns door en na een tijdje houdt de achter ons aan lopende groep het voor gezien en rijden we rustig en veilig door. Als we bij het strand zijn aangekomen wordt het wachten geblazen. Het is inmiddels 11:00 uur. Als het goed zou zijn zouden we hier in een bootje worden opgehaald en naar Mnemba Eiland worden gebracht. Na druk telefonisch overleg, krijgen we te horen dat er geen boeking is op onze naam. We moeten wachten en wachten.
Ondertussen gaan we maar even bij het strand kijken waar de vissersboten liggen. De dhow is de typische vissersboot van Zanzibar. Het is een traditioneel gebouwde houten boot waarvan er sommige nog uitsluitend door windkracht worden voortbewogen.
Gelukkig worden de reserveringsproblemen opgelost en na bijna 4 uur wachten worden we in een klein bootje opgehaald. Schoenen uit, broekspijpen oprollen, koffers in het speedbootje en wijzelf natuurlijk en varen maar. Na 20 minuten varen arriveren we eindelijk op Mnemba Eiland; het is inmiddels 15:00 uur. We kunnen wel stellen dat we hier erg veel rust kunnen ervaren en lekker decadent doen. We hebben hut nummer 8 van de 10 hutten die er op het eiland zijn. De hut is van alle luxe voorzien, een apart terras, aparte badkamer en overal loop je op blote voeten en door het spierwitte zand. De komende dagen is het luieren geblazen, lekker eten, zwemmen en door het spierwitte zand slenteren. Overal lopen krabbetjes, op het strand, in de badkamer, op het terras. Ze worden echt onze huisvrienden. En als we ’s avonds naar de badkamer gaan, nemen we niet alleen een lamp mee om de weg te vinden maar ook om zeker niet op een krabbetje te trappen.
Er is een centrale ontmoetingsruimte met bar en tijdens ons verblijf hebben we een privé-butler. Het ontbijt en de lunch gebruiken we bij de centrale ontmoetingsruimte. Tafeltjes staan in het witte zand bij de zee. Kan het nog romantischer….. Jawel, ’s avonds dineren we bij zonsondergang terwijl de golven bijna je voeten in het zand raken. Een olielampje op tafel, glaasje champagne en een privé-butler die zorgt dat het je aan niets ontbreekt.
Op Mnemba-Eiland leven ook reuzenschildpadden. Ze markeren de plaatsen waar de schildpadden hun eieren hebben gelegd; zodat niemand de nesten kapot kan trappen en de pasgeboren schildpadjes hopelijk hun weg naar zee kunnen vinden.